ဆံနွယ်ရှည်မလေးရဲ့ ငရဲခန်းည

ဆံနွယ်ရှည်မလေးရဲ့ ငရဲခန်းည
ရေးသားသူ – Htet Paing Aung

(အချစ်တက္ကသိုလ် မြကျွန်းညို ဖိုရမ်ကနေတဆင့် ပြန်လည်ကူးယူ တင်ဆက်သည်)

မိုးဦးကျရာသီဆိုတော့ အရာရာဟာ အလွမ်းငွေ့ငွေ့ လောင်လှိုက်နေသလို သွန်းတစ်ယောက်လည်း သူမရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို တမ်းတ​နေမိသည်။ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို​ တွေးမိတိုင်း လူယုတ်မာနှစ်ယောက်ကို ရင်ထဲအသည်းထဲက နာကျည်းနေမိလေသည်။ သူမနာမည်က သွန်းသံစဥ်.. အသက်က ၂၂ နှစ်..။ မိဘတွေက နယ်မှာနေတယ်။ သူမကတော့ ရန်ကုန်က ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်လေးမှာ ဒီဇိုင်နာအလုပ်ရတဲ့ ပိုက်ဆံလေးနှင့် အိမ်လေးတစ်လုံးငှားနေတယ်…။ အလုပ်ကတော့ ဒဒီဇိုင်နာအလုပ်ပေါ့။ အောင်အောင်မြင်မြင် မဟုတ်ပေမဲ့ အဆင်ပြေလှသည်။ သွန်းတစ်ယောက် အလွမ်းတွေကို ကြိုးစားဖြေဖျောက်ရင်း စိတ်ထဲတွင် ပိုပို၍ ဝင်လာမိလေဖြစ်နေတယ်…..။

ထိုနေ့က ဒီဇင်ဘာ ၂၇ သောကြာနေ့။ ဖုန်းအလန်းသံမြည်၍ နာရီကြည့်လိုက်ရာ မနက် ၆ နာရီပင်ထိုးလေပြီ။ နေရောင်ခြည်က မျက်နှာပေါ်သို့ တိုးဝင်စပြုလေပြီ။ ရာသီဥတု သာယာသော်လည်း သွန်းတစ်ယောက် စိတ်လေးလံစွာဖြင့် အိပ်ယာထလိုက်လေသည်။ ဒီနေ့ သောကြာနေ့ဖြစ်၍ အိုဗာတိုင်ဆင်းရမည်ကို တွေးမိရင် သွန်း စိတ်ညစ်သွားသည်။ အိမ်ပြန်ရမည့် အချိန်က ည ၉ နာရီဆိုတော့ အတော်မိုးချုပ်နေတော့ပေမည်ဟု သွန်း တွေးနေလေသည်။ အိပ်ယာပေါ် ပြန့်ကျဲနေသော ဆံနွယ်များကို သိမ်းကျုံးယူပြီး စည်းနေရင်း

“ဒီဆံပင်တွေကလည်း အလုပ်တစ်ခုပါလားနော်၊ အရမ်းလှလို့သာ မညှပ်ပဲထားတာ၊ ဒုက္ခတော့များသား။ အခုလည်း ခေါင်းလျှော်ရဦးမယ်။ တခါတခါ လျှော်ရတာလည်း မလွယ်ကူလှဘူး။ ညှပ်ပစ်ဖို့ကလည်း အတော်နှမျောတယ်။ မထူးပါဘူးလေ ရှည်လက်စနဲ့ ဆဆက်ထားလိုက်တာပဲ ကောင်းပါတယ်” ဟု တွေးနေလေသည်။

သွန်းကို မျက်စိထဲ ပုံဖော်ရလျင် နယ်ကဆိုပေမဲ့ အသားအရည်က ဖွေးဥပြီး အရပ်က ၅ ပေကျော်ကျော် ခန္ဓာကိုယ်ဘော်ဒီ အမိုက်စားနှင့် ကောင်မလေး ဖြစ်လေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်အမိုက်စားထက် သူမရဲ့အလှဆုံးကတော့ သူမဆံနွယ်တွေပင် ဖြစ်သည်။ မြင်သူတိုင်း လည်ပြန်ငေးယူလောက်အောင် လှလွန်းသည်။ ဆေးဆိုးခြင်း၊ ကောက်ခြင်း၊ ဖြောင့်ခြင်း မရှိပဲ ပင်ကိုယ်ထူထဲဖြောင့်စင်းပျော့အိနေတာ မတောင်းပဲပြည့်တဲ့ ဘုရားပေးတဲ့ ဆုလာဘ်ပေါ့။ ဒူးဆစ်တခေါက်ခွက်ကျော်ထိ တစ်ညီတစ်ညာတည်း ဖြောင့်စင်းမဲနက်နေတာ ကတ္တီပါပိုးသားကဲသို့ပင် ဖြစ်လေသည်။ ထိုဆံပင်ကြောင့် သူမ ခဏခဏ ဒုက္ခများခဲ့ဖူးသည်။ မိဘတွေက ငယ်ငယ်တည်းက ဆံပင်အရှည်ထားခဲ့ခိုင်းသော်လည်း ယခုအခါ ကျောလယ်လောက်ထိ ဖြတ်ပစ်ရန် ပြောသောအခါ သူမြတ်နိုးတဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေကို မစွန့်လွှတ်နိုင်၍ ခေါင်းမာမာနှင့် ဆက်ထားလာရာ ယခု ခြေသလုံးနားထိပင် ရှည်လျားနေလေပြီ…။

အတွေးနယ်ချဲ့ရင်း သွန်းတစ်ယောက် ခေါင်းလျှော်ရန် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ခဲ့လေသည်။ ညဝတ်အိပ်အင်္ကျီ ချွတ်လိုက်ပြီး ညဝတ်အိပ်ဘောင်းဘီပါ ထပ်ချွတ်လိုက်လေသည်။ ညဝတ်အိပ်တာဖြစ်သဖြင့် အတွင်းခံမဝတ်ထားတော့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း သွန်းရဲ့ ဘော်ဒီအလှဟာ ထင်းနေလေတော့သည်။ ဆံပင်ကို အပေါ်သို့သိမ်းတင်ပြီး စည်းထားသည့်အတွက် ခန္ဓာကိုယ်တွင် ဘာမှမရှိတော့ပေ။ သူမရဲ့ မကြီးလွန်းမသေးပဲ တင်းတင်းရင်းရင်းနှင့် အဖိုဆို ရင်ဖိုတောင်မသန်းဖူးသေးသော လှပလွန်းသည့် ရွှေရင်အစုံကိုကိုင်ပြီး ရှေ့တွင်ရှိသော ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ပေါ်တွင် ကြည့်ပြီး ဂုဏ်ယူနေမိသည်။

ငယ်ငယ်တုန်းက အတန်းထဲတွင် သွန်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ရော လှပလွန်းတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကိုရော ကြိုက်တဲ့သူ များလှလွန်းသည်။ သူမကတော့ လှပလွန်းသည့် မာနဂုဏ်ဖြင့် သူမအဖေကလွဲ တခြားလူမျာကို ယောကျ်ားမထင်ခဲ့ချေ။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် မာနခဲ မင်းသမီးလေးပေါ့။ တက္ကသိုလ် ရောက်တော့လည်း စွဲဆောင်မှုရှိလွန်းသည့် သူမဆံနွယ်များကြောင့် လူအများအလယ်တွင် တမူထူးခြားသည့်အပြင် တစ်ကျောင်းလုံး၏ Queen ပင် ဖြစ်ခဲ့လေသည်။ ယခုအချိန်ထိ ရည်းစားပင်မထားခဲ့ဖူးသော အပျိုလေးပင် ဖြစ်သည်။

အတွေးစတွေ ရပ်ပစ်ရင်း သွန်း ခေါင်းပေါ်က ဆံညှပ်ကလစ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဆံပင်များကို ဖြည်ချလိုက်သောအခါ နက်မှောင်သန်စွမ်းပြီး လှပလွန်းတဲ့ ဆံနွယ်တွေ တလိပ်လိပ်နဲ့ ပျော့အိပြီး ခြေသလုံးနီးနီးထိ ပြည်ကျသွားလေသည်။ ထိုအခိုက်အတန့်မျိုးကို မြင်ရသူတိုင်းအဖို့ ရင်ဖိုလှိုက်မောရမည်မှာ ဧကန်ပင်ဖြစ်သည်။ ခေါင်းအရင်းကနေစပြီး စိမ်ပြေနပြေ ခေါင်းလျှော်ပြီး ရေမိုးချိုးလိုက်သည်။ သူမဆံပင်တွေကို Dryer နဲ့ မမှုတ်ပဲ သဘာဝလေဖြင့်သာ အခြောက်ခံလေ့ရှိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အများသူငှာ ဆံပင်တွေနဲ့မတူပဲ ကျန်းမားသန်စွမ်းတဲ့ ဆံနွယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားရခြင်း ဖြစ်လေသည်။

အလုပ်က မြို့ထဲတွင်ဖြစ်၍ အိမ်က ၈ နာရီလောက် ထွက်ရပေမည်။ ဒီဇိုင်နာအလုပ်အတွက် လိုအပ်တဲ့ ဘောပင်၊ ခဲတံ၊ စာအုပ်၊ ပေတံ၊ ကပ်ကြေးများ ဟမ်းဘတ်အိတ်ထဲ စနစ်တကျထည့်၍ ပြင်ဆင်နေလေသည်။ ခေါင်းလျှော်ထားသောကြောင့် ဆံပင်စည်းမသွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ နဂိုထဲက လှပနေတဲ့ ဆံနွယ်တွေက ခေါင်းလျှော်ပြီးခါစဆိုတော့ လေအဟုန်မှာ လွတ်လပ်လေးရသလို မြူးထူးလွင့်မျောနေသလိုပင်။ ပုံမှန်ဆို ယခုလို ခေါင်းလျှော်ပြီးစဆိုလျင် လိုင်းကားမစီးဖြစ်တော့ချေ။ Taxi ဖြင့်သာ အသွားအလာ လုပ်ဖြစ်သည်။ သူမရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ဆံနွယ်တွေနှင့် လိုင်းကားတိုးစီးလျှင် ဟိုငြိဒီငြိဖြင့် အဆင်မပြေချေ။ ဒါ့အပြင် လိုင်းကားပေါ်တွင် သူမရဲ့ဆံပင်ကို အားကျသူများရှိသလို ပိုင်ဆိုင်ချင်သူများလည်း ဒုနဲ့ဒေးပင် ဖြစ်သည်။

ဒီနေ့ကတော့ လကုန်ရက်နီးနေပြီဆိုတော့ လက်ထဲမှာ ပိုက်ဆံက သိပ်မကျန်တော့ချေ။ ထို့ကြောင့် လိုင်းကားတိုးစီးရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီး ခြံတံခါး ထပ်ပိတ်လိုက်ပြီး ကားဂိတ်ကို လမ်းလျှောက်သွားလေသည်။ အိမ်နှင့် ကားဂိတ်မှာ သိပ်မဝေးသော်လည်း ရပ်ကွက်လမ်းက ညဘက်ဆိုလျှင် လူပြတ်လေသည်။ ကားဂိတ်ရောက်လျင် ထုံးစံအတိုင်းပဲ လူတိုင်းရဲ့ မျက်လုံး​တွေက သူမရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေဆီပဲ ရောက်ရောက်နေသည်။ သူမအတွက်တော့ အထူးအဆန်း မဟုတ်တော့ချေ။ အမြဲလိုလို ဖြစ်နေသောကြောင့် သူမရဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေအပေါ် အမြဲဂုဏ်ယူမဆုံး ဖြစ်နေလေသည်။

စီးရမည့်ကား လာသည်နှင့် ကားပေါ် အမြန်ပြေးတက်လိုက်သည်။ ကားပေါ်ရောက်သည်နှင့် ထိုင်ခုံတန်းရတော့ သွန်း တော်တော်အဆင်ပြေသွားတသည်။

“မနက်က စိတ်ထဲလေးနေတာ အခုကြတော့ ကံကောင်းပါလားနော်” ဟု ရေရွတ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ထူထဲဖြောင့်စင်းတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို တယုတယဖြင့် ရင်ဘတ်ပေါ် ဆွဲယူလိုက်သည်။ ဆံပင်တွေ မစည်းလာတာနှင့် ထိုင်ခုံမရလျှင် တော်တော်ပင် အဆင်မပြေပေ…။

————————————–

“​ပြတ်တုန်းလက်တုန်း ၂၃ ကို ကျော်ဖြတ်ပြီးပြီကွာ။ အခု ၂၇ ရက်နေ့ ရောက်နေပြီ။ ငါတို့ မချရတာ နှစ်ရက်ရှိပြီ ယောက်ဖရာ”

ဟု လွင်ကြီးတစ်ယောက် စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ ထွန်းရီကို တုန်ရီစွာ ပြောလိုက်လေသည်။ ထွန်းရီမှလည်း

“အေကွာ မချရတော့ လူက နေလို့ထိုင်လို့ မရတော့ဘူး။ ဟိုတကြောက ဝင်ခိုးထားတဲ့ အိမ်တွေကလည်း ကုန်ပြီကွ။ အဲ့တကြောက မိတဲ့အိမ်က ရှယ်ကွာ။ အဖိုးတန်တွေချည်းပဲ”

ဟု မြိန်ရေရှက်ရေ ပြန်ပြောလေသည်။

“ဗီရိုထဲ ထည့်သိမ်းထားတဲ့ ဖြတ်ပြီးသား ဆံပင်အရှည်ကြီး အနှစ်ကွာ။ သွားရောင်းစားတာ ၃ သိန်းလောက် ခိုင်သွားတယ်။ ဒီတသက် မမေ့ဘူးကွာ”

ဟု ဆေးသမားနှစ်ယောက် ခေါင်းချင်းဆိုင်ကာ အားပါးတရ ပြောနေလေသည်။ ထို့နောက် ထွန်းရီမှ

“အေး ဆံပင်ဆိုလို့ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်မှာ ဆော်လေးတစ်ပွေ ငါတွေ့ထားတယ်။ ဆံပင်ကတော့ good ရှယ်ကြီးကွ။ ငါတို့ ဗီရိုထဲကတွေ့တဲ့ ဆံပင်လောက်တော့ သနားတယ်ကွ။ ထူထဲပြီး ဖြောင့်စင်းနေတာပဲ အနှစ်ကွာ”

ဟု မျက်လုံးတွေ အရောင်လက်စွာဖြင့် ပြောလေသည်။

“မင်းဟာကတော့ ဟုတ်ရောဟုတ်လို့လား။ ငါတို့ ဒီမှာကျင်လည်နေတာ ကြာပါပြီ။ မင်းပြောသလို ဆော်မျိုး မတွေ့ဖူးပါဘူး။ မင်းက ဘယ်ကဘယ်လို မြင်တာလဲ”

ဟု လွင်ကြီးမှ ပြန်ထောက်တဲ့အခါ

“တကယ်ကွ။ ဒီမနက်ပဲ ငါမင်းဆီလာတော့ သူ့ဆံပင်ကြီးဖြန့်ပြီး အိမ်ထဲကထွက်သွားတာ ငါ့မျက်စိနဲ့ တပ်အပ်မြင်တာဟ။ မင်းမယုံရင် ဒီည အဲ့အိမ်ကို ငါတို့ဖောက်မယ်ကွာ။ သူ့ဆံပင်ကြီးလည်း ယူကြတာပေါ့ ဟဲဟဲ”

ထွန်းရီမှ ရယ်ကျဲကျဲ ပြန်ပြောလေသည်။ ထိုအခါ လွင်ကြီးက

“ဖြစ်ပါ့မလားကွ။ အရင်တခေါက်တုန်းက ဆံပင်က ဖြတ်ပြီးသား။ အခုဟာက ဖြတ်ယူရမှာ။ မင်းဟာက ဟုတ်မှလည်းလုပ်ပါကွာ”

ဟု ခပ်လန့်လန့်နှင့် ပြန်ပြောရာ

“ငါသေချာ စုံစမ်းပြီးပြီ။ အဲ့အိမ်မှာ ဆော်လေး တစ်ယောက်တည်းနေတာ။ပိုက်ဆံလည်းရှိတယ် ကြားထားတယ်ကွ။ ဘေးကပ်ရက်ခြံက လူမနေဘူးလေကွာ။ ဟိုဘက်ကလည်း ခြံကွက်က အလွတ်ကြီး။ ငါတို့ အေးဆေးလှုပ်ရှားလို့ရတယ်”

ထွန်းရီမှ လွင်ကြီးရဲ့ လက်မောင်းကိုပုတ်ပြီး ကျေနပ်စွားနဲ့ ပြောလေသည်။

“Ok ကွာ။ ငါတို့လည်း ပြတ်လပ်နေတာဆိုတော့ ဒီညပဲ လှုပ်ရှားကြမယ် မကောင်းဘူးလား”

ဟု လွင်ကြီး မေးငေါ့ကာ ထွန်းရီကို မေးလိုက်သည်။ ထွန်းရီမှ ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ကာ စဥ်းစားလိုက်ပြီး

“အေး သူပြန်မရောက်ခင် ငါတို့အထဲဝင်ပြီး လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ထားကြမယ်။ မြန်မြန်ဆန်ဆန် ပြီးရင် အန္တရာယ်ကင်းတာပေါ့ကွာ။ မဟုတ်ဘူးလား”

ကျေနပ်စွာ ပြောလေသည်။ လွင်ကြီးတစ်ယောက်လည်း ဆံပင်အရှည်ကြီးနဲ့ ဆော်လေးကို တွေ့ရမည့်အပြင် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဆံပင်ညှပ်ရမည်ကို တွေးကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေလေတော့သည်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆံပင်ရှည်တွေဆို စိတ်ဝင်စားတဲ့ လွင်ကြီး အခုတော့ လက်တွေ့ကြုံရပေတော့မည်….။

———————————————

ဗိုက်ဆာလာသည်နှင့် နာရီကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ကာ “အိုး.. ၈ နာရီခွဲနေပြီပဲ။ အလုပ်တွေ လက်စသိမ်းဦးမှပဲ။ လောလောဆယ်တော့ ဗိုက်ဆာနေပြီ။ အိမ်အထိ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ခေါက်ဆွဲဘူး ပြုတ်စားရင် ကောင်းမယ်” ဟု အလုပ်လုပ်နေသော သွန်းတစ်ယောက် တွေးကာ ထိုင်ခုံမှထပြီး အသင့်စား ခေါက်ဆွဲဘူးလေးအား ရေနွေးထည့်ပြီး ပြုတ်လိုက်လေသည်။

“ခေါက်ဆွဲကစပ်ပြီး ချွေးထွက်မှာဖြစ်တဲ့အပြင် အိမ်လည်းပြန်ရတော့မှာ။ မထူးပါဘူး ဆံပင်တခါတည်း ထုံးတော့မယ်” ဟု ရေရွတ်ကာ ကျောပြင်မှာ ချထားတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို စနစ်တကျကျစ်ပြီး ဆံထုံးတစ်ထုံးတည်းဖြစ်အောင် ထုံးလိုက်ပြီး ပြန်မပြေကျအောင် ဆံထိုးလေးနဲ့ ထိုးထားလိုက်လေသည်။ အလုပ်တွင် သူမအပါအဝင် လူ ၄ ယောက်သာ ကျန်တော့လေသည်။ ခေါက်ဆွဲပြုတ်စားရင်း အလုပ်လက်စသိမ်းပြီး နာရီကြည့်တော့ ၉ နာရီပင် ကျော်လေပြီ။

“မနက်ဖြန်တော့ အေးဆေးနားရတော့မယ်။ ငါ့ဆံပင်လေးကိုလည်း သေချာပေါင်းတင်ရမယ်” ဟု စဥ်းစားကာ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲတွင် သူမရဲ့ လှပပြောင်တင်းနေသာ ထုံးထားတဲ့ဆံထုံးကို တချက်ပင့်ကိုင်လိုက်ပြီး အားရကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ရုံးမှထွက်ပြီး ကားဂိတ်ကို လမ်းလျှောက်လာသောအခါ အနောက်မှ ဆိုင်ကယ်တစ်စီး မောင်းလာပြီး

“ဟာကွာ… လှလိုက်တဲ့ ဆံထုံးကြီး။ ပိုင်ဆိုင်ချင်လိုက်တာ ညီမလေးရယ်”

ဟု အနားကပ်ပြီး ရုတ်တရက် ဆံထိုးလေးကို လှမ်းဆွဲနုတ်လိုက်တဲ့အခါ သွန်းရဲ့ ပျော့အိလွန်းတဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေက အထိန်းအကွပ်မရှိတော့ပဲ အိခွေပြီး ပြေကျသွားလေတော့သည်။ ဆိုင်ကယ်လည်း သွန်းရှေ့မှ ပိတ်ရပ်လိုက်ကာ ရုတ်တရက် အဖြစ်အပျက်ကြောင့် သွန်းတစ်ယောက် လန့်ဖြန့်သွားလေသည်။ ထို့လူနှစ်ယောက်လည်း ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှ ဆင်းလာကာ သွန်းအနား ကပ်လာလေသည်။

“ရှင်တို့နော် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ဒီလိုမနှောင့်ယှက်ပါနဲ့။ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားပါ။ ကျမ အော်လိုက်မှာနော် ”

ဆိုပြီး လက်ထဲက ဟမ်းဘတ်အိတ်ကို ဝှေ့ရမ်းလိုက်လေသည်။

“အစ်ကိုကြီးတို့က ညီမလေးတစ်ယောက်တည်း အန္တရာယ်များလို့ ကာကွယ်ပေးချင်လို့ပါကွာ”

ဟုဆိုကာ အနားကို အတင်းကပ်လာတော့သည်။

” ကျမဆံထိုး အခုပြန်ပေး။ ရှင်တို့လမ်း ရှင်တို့သွားနော်။ ကျမကိုထိဖို့ မကြိုးစားနဲ့။ အသက်ချင်း လဲပစ်လိုက်မယ်”

သွန်းမှ ဒေါသထွက်စွာ ပြန်အော်ပြောလိုက်လေသည်။

“ကိုကြီးတို့က ညီမရဲ့ဆံနွယ်လေးကို သဘောကျလို့ပါကွာ။ ထုံးထားတော့ မသိသာဘူးပဲ။ ပြေကျသွားတော့ ထင်ထားထက်တောင် ပိုလှနေတာပဲ။ ကြည့်စမ်း”

ဟုဆိုတာ သူ့ရဲအဖော်ကို လက်တို့လိုက်လေသည်။ မျက်နှာဖုံးအုပ်ထားတဲ့ လူမှ

“ဟုတ်ပကွာ ဆံနွယ်လေးက ရှည်ရုံတင်မဟုတ်ဘူး တော်တော်လှတာပဲ။ အဲ့လိုဆံနွယ်ရှည်တွေကို ပိုင်ဆိုင်ချင်တာ နမ်းချင်တာ”

ဟုဆိုတာ လက်ထဲမှ ဆံထိုးလေးကို နှာခေါင်းနားကပ်ပြီး နမ်းရှုပ်ပြလိုက်လေသည်။ ထိုစကားကြောင့် သွန်းလည်း သူမရဲ့ဆံပင်တွေ ဒုက္ခရောက်တော့မည်ကို တွေးမိကာ ပိုမိုကြောက်လန့်သွားပြီး တင်ပါးနောက်မှ ဆံပင်အစုကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ရှေ့သို့ဆွဲယူလိုက်ပြီး

” ကျမတောင်းပန်ပါတယ်ရှင်။ ကျမ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားပါရစေ။ ဒီအိတ်ထဲမှာ ဖုန်းရှိပါတယ်။ ရှင်တို့ ယူသွားပါ။ ကျမဆံပင်ကို ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့”

ဟု တုန်ရီစွာပြောကာ ဟမ်းဘတ်အိတ်ကို ထိုးပေးလေသည်။

“ညီမလေးရယ် ကိုကြီးတို့က ဆံပင်ပဲလိုချင်တာ။ အများကြီး မဖြတ်ပါဘူး။ ကြည့်ကောင်းသွားအောင် ဂုတ်လောက်ကပဲ ဖြတ်ယူချင်တာ။ ဟား ဟား ဟား”

အရှေ့ကလူက ရယ်မောစွာပြောပြီး သူမအနား ပိုမိုကပ်လာကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖမ်းချုပ်လိုက်လေသည်။ အနောက်မှလူလည်း အချိန်မဆိုင်းပဲ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက စတီးရောင်ပြောင်လက်နေတဲ့ ဓားကိုထုတ်လိုက်ပြီး သူမဆံပင်တွေကို စုစည်းပြီး ဆွဲကိုင်လိုက်လေသည်။ ခြေမြန်လက်မြန်ရှိလှတဲ့ လူနှစ်ယောက်ကြောင့် သွန်း ဘာမှလုပ်ချိန်မရလိုက်ပဲ သူမဆံပင်တွေ မျက်နှာဖုံးနဲ့လူထံ ဝကွက်အပ်လိုက်ရလေသည်။

“အားပါးပါး နည်းတဲ့ဆံပင်အထူကြီးမှ မဟုတ်တာ ပျော့အိနေတာပဲ။ ဖြတ်ပစ်ရမှာတောင် နှမျောစရာပဲ”

ဟုဆိုကာ လည်ဂုတ်နားမှ ဆံပင်များကို နမ်းရှုပ်ပစ်လိုက်လေသည်။

“မွှေးနေတာပဲကွာ။ စိတ်မကောင်းပါဘူး ညီမလေးရယ်။ မင်းက ဆံပင်အတိုလေးနဲ့လည်း လိုက်မှာပါ။ ဟားဟားဟား..”

ဟု ကျေနပ်စွာ ရယ်မောပြီး ခေါင်းကိုမော့အောင် ဆွဲပြီး ဓားကို ဆံပင်နဲ့ ဂုတ်ကြားသွင်းကာ ဖြတ်ပစ်ရန် အားယူလိုက်လေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ရုတ်တရက် လှမ်းထိုးလိုက်တဲ့ ကားမီးအလင်းရောင်ကြောင့် ဓားကိုင်ထားတဲ့လက် တန့်သွားလေသည်။

” ဟျောင့်… ကားတစ်စီးလာနေတယ် အခြေအနေ မကောင်းဘူး”

ဟု သွန်းကို ဖမ်းချုပ်ထားတဲ့လူမှ ပြောလိုက်ရာ မျက်နှာဖုံးနဲ့လူလည်း ဓားကိုပြန်ရုတ်လိုက်ပြီ ဆံပင်တွေကို ပြန်လွှတ်လိုက်လေသည်။ တဖြည်းဖြည်း ကားက သွန်းတို့ဖြစ်ပျက်နေတဲ့အနား ရောက်လာတဲ့အခါ သွန်းမှ

“ကယ်ပါဦးရှင်… ကျမကို အနိုင်ကျင့် လုယက်နေလို့ပါ”

ဟု အော်တော့လေသည်။ ဆိုင်ကယ်နဲ့ လူနှစ်ယောက်လည်း အခြေအနေ မဟန်တော့သဖြင့် ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ခွပြီး အမြန်လစ်လေသည်။ သွန်းလည်း အခုမှပဲ သက်ပြင်းချနိုင်လေတော့သည်။

“ကံသီပေလို့ပေါ့။ မဟုတ်ရင် ငါ့ဆံပင်လေးပါသွားတော့မှာ။ အမလေး မတွေးဝံ့စရာပဲ” တုန်လှုပ်နေရာ ဆွဲယူခံထားရသဖြင့် အနည်းငယ်ပွနေသော သူမရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်များကို ရင်ဘတ်ပေါ် ဆွဲယူလိုက်လေသည်။ ကားအတွင်းမှ ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက် ဆင်းလာပြီး

“ဟာ…. သွန်း… အဆင်ပြေရဲ့လား။ ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ သွန်းရယ်။ အတော်မိုးချုပ်နေပြီ အခုမှ ပြန်ရတာလား ”

ဟု ကားပေါ်ကဆင်းလာတဲ့လူမှ မေးလိုက်လေရာ ကားမီးရောင်ကြောင့် ထိုလူ၏ရုပ်ကို သွန်း သေချာမမြင်ရပေ။ ခဏကြာမှ

” အမလေး ကိုလင်း ရောက်လာလို့ တော်သေးတာပေါ့။ မဟုတ်ရင် သွန်းဆံပင်ပါသွားပြီ”

ဟု မျက်ရည်လေးဝဲကာ အားကိုးတကြီး ပြောလေသည်။

“ဒီနေ့ အချိန်ပိုဆင်းနေရလို့ အခုမှ ပြန်ရတာ။ အရင်ကလည်း ပြန်နေကြဆိုတော့ အခုလိုဖြစ်မယ် ထင်မထားဘူးလေ။ သွန်းလေ ကြောက်လိုက်တာ ရင်တွေတောင်တုန်တယ်

ဟု ဆက်ပြောလေသည်။ ကိုလင်းမှလည်း

“လာ ကားပေါ်တက်။ ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်”

ဟု ဆိုတာ ကားတံခါးဖွင့်ပေးလေသည်။ သွန်းလည်း ကြောက်တာကတကြောင်း ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်နေတာကတကြောင်း ကိုလင်းကိုတော့ ယုံကြည်လို့ရကြောင်း စဥ်းစားပြီး လမ်းပေါ်ပြုတ်ကျနေတဲ့ ဆံထိုးလေးကိုကောက်ကာ ကားပေါ်တက်လိုက်လေသည်။ ကိုလင်းက သွန်းတို့ရဲ့ ဘေးရုံးက ကုမ္ပဏီမန်နေဂျာတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သွန်း အလုပ်စဝင်တဲ့နေ့ကတည်းက သတိထားမိသူ ဖြစ်သည်။ အခြားတော့မဟုတ် သွန်းရဲ့ လှပလွန်းတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ သွန်းကို ဖွင့်ပြောထားသော်လည်း သွန်းဘက်မှ မည်သို့မျှ မတုန့်ပြန်သေးပေ…။

“အန္တရာယ်များလိုက်တာ သွန်းရယ်။ သွန်းရဲ့ လှပလွန်းတဲ့ ဆံပင်တွေကြောင့် ကိုယ်စိတ်မချ ဖြစ်နေတာ။ အခုချိန်သာ ကိုယ် မရောက်လာရင် သွန်း ဒုက္ခရောက်နေတော့မှာပဲကွယ်။ ကိုယ်လည်း ဒီနေ့ အလုပ်ရှုပ်နေလို့ အခုမှပြန်ဖြစ်တာ ကံကောင်းသွားတယ်။ မဟုတ်ရင် ကိုယ်ချစ်တဲ့သွန်းရော ကိုယ်မြတ်နိုးတဲ့ ဟောဒီဆံနွယ်လေးတွေရော ဒုက္ခရောက်နေလောက်ပြီ”

ဟုဆိုတာ နဖူးပေါ်ဝဲနေတဲ့ သွန်းရဲ့ဆံနွယ်စလေးတွေကို နားရွက်နောက်ကို လက်ဖြင့် အသာအယာ သိမ်းပေးလိုက်လေသည်။

“ကို ချစ်ခွင့်ပန်ထားတာကို အမြန်ဆုံး စဥ်းစားပေးပါတော့နော် သွန်း။ တနေ့တခြား သွန်းက ပိုလှလာတယ်။ သွန်းရဲ့ ဆံနွယ်လေးတွေကလည်း ပိုဆွဲဆောင်မှုရှိလာတယ်။ ကို စိတ်မချနိုင်တော့ဘူး သွန်းရယ်…”

ဟု စကားဆက်ပြီး ကားမောင်းထွက်လာတော့လေသည်။

“သွန်းလည်း ကိုလင်းကို စိတ်ထဲက သဘောကျနေတာပါ။ ဒါပေမဲ့ မိန်းကလေးဆိုတော့ စဥ်းစားဖို့လိုသေးလို့သာ အဖြေပြန်မပေးသေးတာ။ အခုလိုအချိန်မျိုးမှာ ကိုလင်း အနားမှာရှိတော့ စိတ်ထဲမှာ လုံခြုံသလို ခံစားရတယ်” ဟု စိတ်ထဲ၌တွေးကာ ပြေကျနေသော ဆံပင်များ ဆံထုံးတစ်ထုံးထဲအဖြစ် ပြန်ထုံးလိုက်လေသည်။

————————————-

“အိမ်ထဲတော့ မွှေပြီးပြီကွာ။ လိုချင်တာတွေလည်း ဆွဲထားပြီးပြီ။ ဒီကောင်မ ပြန်လာတာပဲ စောင့်ရတော့မယ်”

ထွန်းရီမှ ပြောလိုက်ပြီး တံခါးအကွယ်မှာ နေရာယူထားတော့လေသည်။ လွင်ကြီးမှလည်း အိမ်ထဲ ဝင်လာလျှင် အသင့်ဖမ်းချုပ်နိုင်ရန် ထိုင်ခုံနှင့် ကြိုးများ၊ ဆံပင်ညှပ်ရန် လိုအပ်သော ခေါင်းစီးကြိုး ကတ်ကြေးများအား ပြင်ဆင်နေလေသည်။

ဝူး….ဝူး….. ကျွီ……

အိမ်ရှေ့တွင် ကားတစ်စီး ထိုးလာလေသည်။ ထွန်းရီ ပြတင်းပေါက်မှ လှမ်းချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ကားပေါ်မှ အရိပ်နှစ်ခု ဆင်းလာလေသည်။ တစ်ယောက်က ယောကျာ်း၊ တစ်ယောက်က မိန်းမ။ ကားမှာ ပြန်ထွက်မသွားသေးပဲ ထိုလူနှစ်ယောက် စကားပြောနေဟန်ရှိလေသည်။

“ဒီအချိန်ကြီး လာပို့မှတော့ ဒီဆော်ရဲ့ဘဲပဲ ဖြစ်ရမယ်။ ညီလေးရေ စိတ်တော့မကောင်းပါဘူးကွာ။ မင်းဆော်ကို မနက်ကြရင် ဆံပင်ကေအသစ်လေးနဲ့ တွေ့ရတော့မှာပါ”

ဟုတွေးပြီး ကျေနပ်သော အပြုံးဖြင့် ပြုံးလိုက်ကာ အခြေအနေ ဆက်စောင့်ကြည့်နေလေသည်။

အိမ်ရှေ့ရောက်သော် ကြုံခဲ့တဲ့ ထိတ်လန့်ဖွယ် အဖြစ်အပျက်ကြောင့် မလုံခြုံသေးသလို သွန်းတစ်ယောက် ခံစားနေရပြီး အိမ်ထဲဝင်ရန် တွန့်ဆုတ်နေတော့သည်။ ကိုလင်းလည်း အခြေအနေကို သဘောပေါက်လိုက်ကာ

” သွန်း အိမ်ကလည်း မှောင်မဲနေတယ်။ ကိုယ် အထဲဝင်ပြီး မီးတွေဘာတွေဖွင့်ပြီး သွန်းကို လိုက်ပို့ပေးပါရစေ”

ဟု စကားလမ်းကြောင်း ခင်းလိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း “ကိုလင်းကတော့ မဟုတ်တာ မလုပ်လောက်ပါဘူး” ဟု တွေးကာ လက်ခံလိုက်လေသည်။ တကယ်တော့ ကိုလင်းတွင်လည်း အကြံရှိလေသည်။ ထိုအကြံမှာ သွန်းရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို စိတ်ပြေနပြေကိုင်ပြီး hair job လုပ်ချင်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ အထဲရောက်မှ ကြည့်ဖန်မည်ဟု တွေးကာ သွန်းထံမှ ခြံတံခါးသော့ကိုယူပြီး ဖွင့်လိုက်ကာ ခြံထဲသို့ အရှေ့မှ ဝင်လာလေသည်။

အိမ်ထဲတွင် ထွန်းရီမှ…

” ဟျောင့် လွင်ကြီးရေ… ဘဲတစ်ပွေ ပါလာတယ်ကွ။ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ”

စိုးထိတ်စွာ လှမ်းမေးလိုက်လေသည်။ ထိုအခါ လွင်ကြီးမှလည်း

“ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ မထူးတော့ဘူးကွာ။ အဲ့ဘဲကို နောက်ကနေ ငါဗျင်းလိုက်မယ်။ မင်းက ဆော်လေးကို ဖမ်းစရာရှိတာ ဖမ်းထား”

ဟုဆိုကာ လက်ထဲမှ ၂/၁ လက်မ သစ်သားချောင်းကို ပြလိုက်လေသည်။ အိမ်တံခါးသော့ဖွင့်ပြီး ကိုလင်းလည်း အိမ်ထဲကိုကြည့်လိုက်ရာ မှောင်နေ၍ သေချာမမြင်ရပေ။ သွန်းလည်း ကိုလင်းနောက်မှ ဝင်လာပြီး

“ဟိုနားလေးမှာ မီးခလုတ်ရှိတယ်။ ဖွင့်လိုက် ကိုလင်း”

ဟု ပြောကာ လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။ မီးသီး မီးလင်းလာသည်နှင့် တပြိုင်နက် ကိုလင်းရဲ့ ဇက်ပိုးပေါ်သို့ အရာတစ်ခုရောက်လာပြီး မေ့လဲသွားလေတော့သည်။ ကိုလင်း လဲကျသွားသည့်အပြင် အိမ်ထဲတွင် လူစိမ်းနှစ်ယောက် ရောက်နေတာမြင်ပြီး သွန်းလည်း ကြက်သေသွားပြီး ထွန်းရီ၏ အလွယ်တကူ ဖမ်းချုပ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရလေသည်။ ချက်ချင်း သတိဝင်လာသည်နှင့် အလျင်အမြန် ရုန်းသော်လည်းသွန်း နောက်ကျသွားလေပြီ။ ထွန်းရီမှ လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသော ဓားဖြင့် လည်ပင်းကိုထောက်ပြီး အမိအရ ဖမ်းချုပ်ပြီး ဖြစ်သည်။ လွင်ကြီးမှလည်း အဆင်သင့်ပြင်ထားတော့ ကြိုးများဖြင့် သွန်းရဲ့ ခြေတွေလက်တွေကို ထိုင်ခုံတွင် စီးနှောင်လိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ကြောက်အားလန့်အားဖြင့်

“ကယ်ကြပါဦးရှင်… ဒီမှာ အနုကြမ်းစီးနေကြလို့… ကယ်ကြပါဦး…. အု.. ”

ဟု အော်လိုက်လေရာ ထွန်းရီလည်း သွန်း၏ပါးကို လက်ဝါးဖြင့် ဖြန်းခနဲ မြည်အောင် ရိုက်လိုက်ပြီး

“ဟိတ် … ပါးစပ်ကိုပိတ်ထား…။ ဒီမှာတွေ့လား ဓား….။ တခါတည်း လည်ပင်းကို လှီးပစ်လိုက်မယ်… အသံမထွက်နဲ့”

ဟု ခြိမ်းခြောက်လိုက်လေသည်။ ပါးရိုက်ခံရ၍ နာသွားသည့်အပြင် ဓားသွားအထိအတွေ့ကြောင့် သွန်းလည်း အသံမထွက်ရဲတော့ပေ။

“ဟိုကောင်ကိုလည်း လက်ပြန်ကြိုးတုပ် ခြေထောက်တွေပါတုပ်။ ပြီးရင် ပါးစပ်ကို အဝတ်စီးပြီး အခန်းထောင့်မှာ ထားလိုက်”

ဟု လွင်ကြီးအား ထွန်းရီက အမိန့်ပေးလိုက်လေသည်။

“ယောက်ဖ မင်းပြောတော့ ဆံပင်အရှည်ကြီးဆို။ ဘယ်မှာလဲ မတွေ့ပါလားကွ”

ဟု လွင်ကြီးမှ ကိုလင်းအား ကြိုးချည်နေရင်း မေးလိုက်လေသည်။

“မင်းကလည်း တုံးပြန်ပြီကွာ။ ဒီမှာ ဆံထုံးကိုလည်း ကြည့်လိုက်ဦး။ ဒီလောက်ပြောင်တင်းနေတာ အရှည်ကြီးမဟုတ်လို့ တိုတိုလေး ဖြစ်မလားကွ”

ဟု ထွန်းရီမှ ချော်တောငေါ့ကာ သွန်းရဲ့ဆံထုံးကြီး ကို ကိုင်လိုက်ပြီး ဆံထိုးလေးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်လေသည်။

“ဒီမှာကြည့် မင်းကိုငါ အပိုမပြောဘူး”

ဟုဆိုကာ အိစက်ပြေကျလာသော သွန်းရဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေကို ကိုင်ကာ လွင်ကြီးအား လှမ်းပြလေသည်။ လွင်ကြီးလည်း ပြေကျလာတဲ့ ဆံနွယ်တွေကိုကြည့်ပြီး တံတွေးတချက် မြိုချကာ

“အားပါးပါး လှလိုက်တဲ့ ဆံပင်ကြီးကွာ… ဖြောင့်စင်းနေတာပဲ… ထူလည်းအထူကြီးပဲ…. မိုက်လိုက်တာကွာ…..။ ဒီကောင်ကတော့ မပိုင်ဆိုင်ရတော့တာ ကံဆိုးတာပဲ ဟားဟားဟား”

ဟုပြောကာ ကိုလင်းခေါင်းကိုပုတ်ကာ ရယ်မောလိုက်လေသည်။ လူစိမ်းနှစ်ယောက်ရဲ့ ပြောစကားကိုကြားကာ သွန်းလည်း သူ့မရဲ့ဆံပင်တွေ ကောင်းကောင်း ဒုက္ခရောက်တော့မှာကို တွေးမိပြီး မျက်ရည်များကျကာ ရှိုက်ငင်ပြီး ငိုမိတော့သည်။ ထွန်းရီမှ

“ကောင်မ အသံမထွက်နဲ့လို့ ပြောထားတယ်လေ။ နာချင်လို့လား”

ဟု ဒေါသထွက်ကာ ခေါင်းမော့သွားအောင် ဆံပင်များကို ဆောင့်ဆွဲပြီး မေးလိုက်ကာ လွင်ကြီးအား ပါးစပ်ကို အဝတ်ဖြင့်စည်းရန် မျက်ရိတ်ပြလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် လွင်ကြီးက ခုံပေါ်တွင် တင်ထားသော ဘီးအားယူလိုက်ပြီး သွန်းရဲ့ ဆံနွယ်တွေကို ညီညာသွားအောင် ဖြီးချလိုက်ပြီး

“ဒီလောက်လှတဲ့ ဆံပင်ကြီး ဖြတ်ပစ်ရမှာတောင် နှမျောလိုက်တာကွာ”

ဟု ရေရွတ်ကာ အားပါးတရ နမ်းရှုံ့လိုက်လေသည်။

“မွှေးလိုက်တာကွာ… ဒီတသက် တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ အထိအတွေ့ပဲ… ပျော့အိနေတာ ပိုးသားလေးအတိုင်းပဲ”

ဟုဆိုကာ ပါးနှင့်မျက်နှာတွင်ကပ်ပြီး စည်းစိမ်ယူတော့လေသည်။ သွန်းတစ်ယောက် သူစိမ်းတစ်ယောက်က မိမိ၏ဆံပင်ကို စိတ်တိုင်းကျကိုင်နေတာ ခံစားမိပြီး စိတ်ထဲတွင် ဒေါသထွက်တာတကြောင်း ဝမ်းနည်မိတာတကြောင်းနှင့် မျက်ရည်များ ပိုမိုကျဆင်းလာတော့လေသည်။ အမေမွေးကတည်းက ဘာမှ ဆေးဆိုးခြင်း၊ ကောက်ခြင်း၊ ဖြောင့်ခြင်း မရှိပဲ အမြဲတစေ ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းထားတဲ့ ဆံပင်..၊ ယောက်ျားတကာရဲ့စိတ်ကို ဖမ်းစားနိုင်လွန်းတဲ့ ဆံပင်…၊ ကိုယ်တိုင်ဂုဏ်အယူရဆုံး ဒီဆံပင်လေး အခုလိုဖြစ်တော့မယ့်အရေး လက်မခံနိုင်ပဲ ဖြစ်နေလေတော့သည်။ ဒီဆံပင်ရှည်ကြီးတွေကြောင့် အခုလို ဒုက္ခရောက်မယ်လို့ တခါမှပင် မတွေးမိခဲ့ပေ…။

“ငါ့ဆံပင်ကိုမှ လုပ်ရက်လိုက်လေခြင်း။ ဒီဆံပင်ရှည်ကြီး မရှိရင် ငါ့ဘဝမရှိတော့သလို ဖြစ်တော့မှာပဲ” ဟုတွေးမိကာ ပါးစပ်ပိတ်ထားတဲ့ကြားက ထိုလူအား တောင်းပန်နေမိလေသည်။

“အူးးးး….အူးးးးးး….ဝူးးးးးး”

ဗလုံးဗထွေးဖြင့် ပြောသည်ကို ထွန်းရီမှ ရိပ်မိပြီး

“ကဲ… ဘာပြောချင်နေတာလဲ..။ အော်ဖို့ မကြိုးစားနဲ့နော်။ မင်းဆံပင်တွေကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ နှုတ်ဆက်စကားပြောခွင့်ပေးမယ်”

ဟုဆိုကာ ပါးစပ်စည်းထားတဲ့ အဝတ်အား ဖြည်ပေးလိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ပါးစပ်တွင် စည်းထားသော အဝတ်ကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်နှင့် ထွန်းရီအား အသနားခံသောအကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး

“ကျမ တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်…။ ကျမဆံပင်ကိုတော့ ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့နော်..။ ဒါက ကျမရဲ့ဘဝပါရှင်။ ကျမပိုင်ဆိုင်မှုတွေ အကုန်ယူသွားလို့ရပါတယ်။ ဒီဆံပင်လေးကိုတော့ ချမ်းသာပေးပါရှင်…”

ဆိုပြီး မျက်ရည်များလှိမ့်ဆင်းကာ တောင်းပန်လေသည်။ ထွန်းရီလည် သွန်းရဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ဆံနွယ်တွေကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး

“ဒီလောက်ရှည်ပြီး ဒီလောက်လှတဲ့ ဆံပင်တွေကို… ငါတို့ လက်လွှတ်ပေးရမှာလား ညီမလေးရယ်…။ ဟား.. ဟား.. ဟား…။ မင်းဆံပင်ကို အခုဖြတ်လိုက်လည်း ပြန်ရှည်လာမှာပဲလေ။ ကိုကြီးတို့ကို လှူလိုက်တာ မင်းအတွက် ကုသိုလ်တောင်ရသေးတယ်။ မဟုတ်ရင်လည်း မင်းဆံပင်ကိုချောင်းနေတဲ့ ကောင်တွေ နည်းမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒီခေတ်က ဆံပင်ရှည်တွေ စျေးကောင်းတဲ့ခေတ်။ မင်းရဲ့ဆံပင်မျိုးဆို အနည်းဆုံး ၅ သိန်းအထက်ပဲ ပြေးမလွတ်ဘူး။ အဲ့တော့ ညီမလေး နောက်ထပ် ဒုက္ခမရောက်အောင် ကိုကြီးတို့က ကူညီပေးလိုက်ချင်တာ ဟဲ ဟဲ”

ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်တွင်ပတ်ပြီး ပြောလေသည်…။

“ကျမ တကယ်ကို တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်။ ရှင်တို့ လိုချင်တဲ့ ငွေကိုလည်း ကျမရှာပေးပါ့မယ်..။ ကျမဆံပင်ကိုတော့ ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့နော်”

ဟု သူမရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေအတွက် အသနားခံနေလေတော့သည်။ ထွန်းရီလည်း ကိုင်ထားတဲ့ ဆံနွယ်အစုကြီးကို လွှတ်လိုက်ပြီး လွင်ကြီးအား တိုင်ပင်ရန် မျက်စပစ်ပြလိုက်သည်..။ ထွန်းရီမှ

“ကဲ.. မင်းဘယ်လိုစဥ်းစားထားလဲ ယောက်ဖ”

“အေးကွာ ငါ့အကြောင်း မင်းသိပါတယ်။ ဆံပင်တွေဆို သိပ်သဘောကျတာကွ။ ဒီလိုဆံပင်မျိုးဆို ပိုတောင်ကြိုက်သေးတယ်။ အလွယ်တကူ လက်လွှတ်ရအောင် မကျေနပ်ဘူးကွာ ”

ဟု လွင်ကြီးမှ တီးတိုးပြန်ပြောလေသည်။

“သူကလည်း ငါတို့လိုချင်တဲ့ငွေ ပေးမယ် ပြောတယ်ကွာ။ အဲ့တော့ မင်းစဥ်းစားလိုက်”

“ပေးပေမဲ့ ဒီကောင်မက ငါတို့မျက်နှာတွေကို မှတ်မိထားတယ်လေ။ ရဲတိုင်တာ ဘာညာဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

ဟု လွင်ကြီးက စဥ်းစားပြီး ပြန်ပြောလေသည်။

“အေးဟ… မင်းပြောမှ ငါလည်း သတိထားမိတယ်။ ခဏလေး…. မင်းအတွက်ပါ နှပ်ကြောင်းရအောင် ငါစီစဥ်ပေးမယ်။ မင်းလည်း ဆံပင်တွေကို စိတ်ကြိုက်ကိုင်လိုးလို့ ရစေရမယ်ကွာ။ ဟုတ်ပြီလား”

ထွန်းရီမှ မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြပြီး ပြောလိုက်လေသည်။

“Ok ယောက်ဖ”

ဟု ပြန်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်..။ ထွန်းရီလည်း သွန်းရဲ့ ဟမ်းဘတ်အိတ်ကို မွှေနှောက်ပြီး လက်ကိုင်ဖုန်းအား ရှာဖွေလိုက်ပြီး အိတ်ထဲမှ Iph 8 အနီရောင်လေး ထွက်လာလေသည်။ သွန်းအား password မေးပြီး ဖွင့်လိုက်ကာ video ရိုက်ရန် ခုံပေါ်တင်ထားပြီး ပြင်ဆင်လိုက်လေသည်။ Video စရိုက်လိုက်ပြီး

“ကဲ ငါတို့စဥ်းစားပြီးပြီ။ မင်း ငါတို့လိုချင်တာပေးရင် မင်းဆံပင်ကို ချမ်းသာပေးမယ်။ ဘယ်လိုလဲ”

ဟု ထွန်းရီမှ မေးလိုက်လေသည်။ သွန်းမှလည်း

” ရှင်တို့လိုချင်တာ ယူသွားပါ။ ကျမဆံပင်ကို မထိခိုက်ရင် ပြီးတာပါပဲ”

“ကောင်းပြီလေ။ ဒါဆို ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေကို မင်းဖြည့်ဆည်းပေးရမယ်။ ငါတို့ကျေနပ်တဲ့အထိ မင်းပြုစုရမယ်။ လက်ခံရင် မင်းဆံပင်ကို ချမ်းသာပေးမယ်”

ဟု သွန်းရဲ့မေးစေ့ကို ကိုင်မော့ကာ ပြောလိုက်လေသည်။

“ရှင်…….”

ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့် သွန်းလည်း အံ့သြတုန်လှုပ်ပြီး မျက်စိအဝိုင်းသား ဖြစ်သွားတော့သည်။

“မလုပ်နိုင်လည်း ကိစ္စမရှိဘူးနော်။ မင်းဆံပင်လေးကိုဖြတ်ပြီး အေးဆေးထွက်သွားရုံပဲ။ မင်းက တောင်းဆိုလွန်းလို့ စဥ်းစားပေးတာ”

ဟု ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်ရင်း ထွန်းရီမှ ပြောလေသည်။

“ကျမကို အဲ့လိုတော့ မလုပ်ကြပါနဲ့ရှင်။ ကျမ မိကောင်းဖခင် သားသမီးပါ။ ဘယ်သူနဲ့မှလည်း မငြိစွန်းဖူးပါဘူး။ ကျမဘဝကို မဖျက်ဆီးပါနဲ့ရှင်။ တခြားလိုချင်တာတွေ ယူသွားပါရှင်….”

ဟု ငိုချလိုက်ပြီး ဝမ်းနည်းစွာ ပြောလေသည်။

“ဟာ အပျိုလေးဆိုတော့ မိုက်တာပေါ့ကွာ။ အတွေ့အကြုံကောင်းတွေ ပေးခဲ့ရမှာပေါ့။ ဟားဟား”

ဆိုပြီး လွင်ကြီး ရယ်မောလိုက်လေသည်။

“ဒီမှာ မင်းကို စျေးညှိုနေတာ မဟုတ်ဘူး။ နှစ်ခုထဲက တစ်ခုကို ရွေးခိုင်းတာ။ အချိန်တွေကြာတယ်ကွာ….”

ထွန်းရီမှ ဟိန်းဟောက်ကာ ခုံပေါ်တွင်တင်ထားသော စတီးရောင်ပြောင်လက်နေတဲ့ ကတ်ကြေးအား လှမ်းယူလိုက်လေသည်။ ကပ်ကြေးလှမ်းယူလိုက်သည်ကို သွန်းတစ်ယောက် မြင်ပြီး

“မလုပ်ပါနဲ့ရှင်… ကျမတောင်းပန်ပါတယ်… မလုပ်ကြပါနဲ့”

ဟု အော်လိုက်ရာ လွင်ကြီးက

“ဟာ ဒီကောင်မ အသံထွက်ပြန်ပြီ နာချင်လို့လား”

ဆိုပြီး ခေါင်းအရင်းနားက ဆံပင်ကို စုကိုင်ပြီး ဆွဲဆောင့်လိုက်လေသည်။ ဆံပင်ဆွဲခံလိုက်ရ၍ နာကျင်သွားပြီး သွန်းလည်း အသံထပ်မထွက်ရဲတော့ပေ။

“ငါတို့လိုချင်တာ မင်းမပေးနိုင်ဘူးဆိုတော့ မင်းဆံပင်ကို ညှပ်ယူလိုက်တော့မယ်လေ….။ ဟျောင့် လွင်ကြီး…. ဒီကောင်မဆံပင်တွေကို ကြိုးစည်းလို့မရအောင် ဂုတ်အပေါ်နားကနေ တိုတိုသာ ညှပ်ပစ်လိုက်…။ ရော့… ဒီမှာကတ်ကြေး”

ဆိုပြီး ဆံပင်တွေ ဆွဲကိုင်ထားတဲ့ လွင်ကြီးထံ လှမ်းပေးလိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးလည်း စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ထူထဲနက်မှောင်နေတဲ့ ဆံပင်ကြီးအား စုစည်းပြီး လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ညှပ်ချပစ်ရန် ဆံပင်စုကြီးကြားထဲ ကပ်ကြေးထိုးကာ အားယူလိုက်စဥ်…

“နေပါဦးရှင်…… မလုပ်ပါနဲ့…. ကျမလက်ခံပါ့မယ်…. ရှင်တို့စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးပါ့မယ်….”

ဟု သွန်းလည်း သက်ပြင်းရှည်ကြီးချပြီး ပြောလိုက်လေတော့သည်။

“အဲ့လိုလိမ္မာမှပေါ့ ညီမလေးရယ်..။ မင်းစကားနဲ့ မင်းနော်…။ ငါတို့ အတင်းတောင်းမဆိုဘူး…. ဟားဟားဟား”

ထွန်းရီမှ ရယ်မောစွာ ပြောလိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း အံကိုကြိတ်လိုက်ကာ ထွန်းရီအား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး

“လူယုတ်မာတွေ ရှင်တို့ ကောင်းကောင်းဝဋ်လည်ပါစေ”

ဟု ကြိမ်ဆဲလိုက်လေသည်…။

“ဟားဟားဟား…. လူကဖြင့် လှုပ်လို့မရပဲ ဘာမှမတတ်နိုင်ဖြစ်နေတာ.. ကြိမ်ဆဲနေတာလေးကိုတော့ သဘောကျတာကွာ….။ အဲ့ပါးစပ်လေးကို ကောင်းကောင်းပညာပေးရမယ်ဟေ့… ဟားဟား”

လွင်ကြီးမှ သွန်းရဲ့ဆံပင်တွေကို လွှတ်လိုက်ပြီး ရယ်မောလေသည်။ ထွန်းရီမှ

“ကဲ.. မင်းကိုကြိုးဖြည်ပေးမယ်။ ရုတ်ရုတ် ရုတ်ရုတ် မလုပ်နဲ့နော်။ တခါတည်း အပြတ်ရှင်းပစ်လိုက်မယ်”

ဟု ကြိမ်း‌မောင်းပြီး ဓားသွားကို ပြလိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း “ဒီအခြေအနေမှတော့ မတတ်သာတော့ဘူး၊ ဘာလို့ ဒီလိုရွေးချယ်မိလိုက်လဲ မသိဘူး၊ အဖေအမေ ညှပ်ခိုင်းတာတောင် မညှပ်ပစ်ရက်ခဲ့တာ၊ သူစိမ်းက လာညှပ်မယ်ဆိုတာ ငါလက်မခံနိုင်ဘူး၊ ငါဘာတွေ လုပ်မိနေပြီလဲ မသိဘူး….” အတွေးပေါင်းများစွာ ဝင်လာကာ ရှုံးပွဲချ ငိုချလိုက်မိလေသည်။

“ဒီဆံပင်တွေက ငါ့ဘဝ၊ ငါ့ရဲ့ခန္တာကိုယ်ကလည်း ငါ့ဘဝပဲ၊ ဘာကိုရွေးရမလဲ၊ မိဘစကား နားမထောင်မိတာ မှားပါပြီ….” ဆိုပြီး သူမရဲ့ ဖြောင့်စင်းပျော့အိနေတဲ့ ဆံပင်တွေကိုကိုင်ကာ ငိုကြွေးနေတော့လေသည်။

“ဟိတ် ဒီမှာ… ငိုနေလို့လည်း မထူးဘူး….။ မင်းဘာသာ ရွေးချယ်ထားတာ”

ထွန်းရီမှ အသံမြှင့်ပြောကာ သူ၏အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးလည်း အင်္ကျီရော ပုဆိုးရော ချွတ်လိုက်လေသည်။

“ဒီကိုကြည့်စမ်း”

ဆိုပြီး ထွန်းရီမှ ခေါင်းငုံ့နေတဲ့ သွန်းကို လှမ်းထူလိုက်သည်။

“ဒီနားမှာ မတ်တပ်ရပ်နေပြီး ငါတို့ကိုကြည့်ထား”

ဟုဆိုကာ ကျန်ရှိနေသော ဘောင်းဘီအား ဆက်ချွတ်လိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ဘဝမှာ တခါမှ ယောကျ်ားလေးများနှင့် မပတ်သက်ခဲ့ဖူး၍ မြင်တွေ့ရသည်များမှာ အထူးအဆန်းဖြစ်ပြီး ကြောက်နေလေသည်။ ထွန်းရီ၏လီးကြီးမှာ ၆ လက်မခန့်ရှိပြီး သွေးကြောတွေ အပြိုင်းပြိုင်းနှင့် ရှေ့သို့ထောင်မက်နေလေသည်။ ထို့အတူ လွင်ကြီးရဲ့လီးမှာ ထွန်းရီကဲ့သို့ မရှည်သော်လည်း ၅ လက်မရှိပြီး လုံးတုတ်သော လီးကြီးပင်ဖြစ်သည်။ အပျိုလေးတစ်ယောက် ယောကျ်ားလီးကို ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရသဖြင့် ကြက်သီးတွေထသွားလေသည်။

“အမလေး…. ငါတော့ ကိုယ်ကျိုးနည်းပါပြီ။ ဒီလောက်ကြီးတာမပြောနဲ့ မိမိလက်ညှိုးဝင်ရင်တောင် နာနေတာ။ ငါတော့ သေပါပြီ” ဟု နောင်တရကာ ထပ်မံငိုကြွေးလေသည်။

“နင် ငိုပြန်ပြီလား…. အချိန်မရှိဘူးဟာ…. ငါတို့ပြောသလို အခုလုပ်… ကြားလား….”

ထွန်းရီမှ ဟိန်းဟောက်လိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးက လီးတန်းလန်းဖြင့် သွန်းအနားကပ်လာပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း လွင်ကြီးကို ကျောပေးအနေအထား ဖြစ်သွားတော့သည်။ ထို့နောက် လွင်ကြီးက သွန်းရဲ့ဆံနွယ်တွေကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ကာ ကိုင်မလိုက်ပြီး ၎င်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှတဆင့် ကျောပေါ်ကို ပစ်တင်လိုက်ကာ သူ့ရဲ့လီးကြီးကို သွန်းရဲ့ လုံးဝန်းနေတဲ့ ဖင်လေးပေါ် ကပ်ဖိလိုက်လေသည်။ မြန်မာဝတ်စုံ ဝတ်ထားသောကြောင့် ပါးလျနေသောအခါ လွင်ကြီးရဲ့လီးက သူမဖင်ကြားထဲ ရောက်လာတာကို ခံစားမိပြီး တစ်ချက် တုန့်သွားလေသည်။ ထို့နောက် လွင်ကြီးက သွန်းရဲ့လည်ဂုတ်လေးကို နမ်းလိုက်လေသည်။

သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်က စိတ်ကြိုက်ထိတွေ့နေတော့ သွန်းလည်း လက်မခံချင်သော်လည်း လည်ဂုတ်ကိုနမ်းလိုက်တဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ခံစားမှုအသစ်ဖြစ်ပြီး ကျေနပ်သလို ဖြစ်သွားလေသည်။ ရုတ်တရက် သတိပြန်ဝင်လာပြီး ပြန်မာန်တင်းလိုက်လေသည်။ ဆက်ပြီးတော့ လွင်ကြီးက အဆင့်တက်လိုက်လေသည်။ ဂျိုင်းအောက်မှာ လက်လျှိုပြီး ရင်ဖုံးဝတ်ထားတဲ့ သွန်းရဲ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်တော့လေသည်။

သွန်းလည်း ရုန်းကန်ချင်သော်လည်း မိမိသာ ဒုက္ခရောက်မည်ကိုတွေးမိပြီး အံကြိတ်ကာ နေလေသည်။ ကြယ်သီး အကုန်ပြုတ်သွားပြီး အင်္ကျီကို အသာယာပင် ချွတ်လိုက်ပြီး ဝင်းပြည့်နေတဲ့ ရွှေရင်နှစ်မွှာကို ဘော်လီပေါ်မှ လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ဆွဲညှစ်လိုက်သောအခါ သွန်းလည်း တခါမျှ ဒီလိုအဖြစ်မျိုး မကြုံဖူးသဖြင့် ရုန်းမိလေသည်။ လွင်ကြီးမှ

“ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း”

ဟုဆိုကာ သူမရဲ့ဆံပင်တွေကို အရင်းမှဆွဲလိုက်ပြီး နားနားကပ်ကာ

“မင်းက ဆံပင်တွေတင်လှတာ မဟုတ်ဘူး။ နို့လေးတွေကလည်း ရှယ်ပဲကွာ။ လုံးဝန်းနေတာပဲ။ မင်းကို အတွေ့အကြုံတွေ ကောင်းကောင်းပေးရမယ်။ ဟဲဟဲ..”

ဟု ပြောပြီး သူ့ရဲ့လျှာကြီးနဲ့ နားရွက်အနောက်နားကို အပြားလိုက် ယက်လိုက်လေသည်။ လျှာရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့် သွန်းလည်း တော်တော်လေး ခံစားမှုပြင်းထန်သွားကာ သိပ်မရုန်းတော့ပေ။ လွင်ကြီး လက်ကိုနောက်ပြန်ရုတ်ကာ ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးလုပ်နေသည်ကို ထွန်းရီမှ လီးတတောင်တောင်ဖြင့် ခုံမှာ ထိုင်ကြည့်နေလေသည်။

သွန်းမှာ ထမိန်ဝတ်ထားသဖြင့် အောက်ပိုင်းမှာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်နှင့် အလွယ်တကူပင် အကာအကွယ်မဲ့သွားလေတော့သည်။ သွန်းရဲ့ ဖင်လုံးလုံးလေးတွေကို လွင်ကြီးက လက်ဖြင့် ဖြန်းခနဲ မြည်အောင် ရိုက်လိုက်ပြီး

“အတွင်းခံတော့ မင်းဘာသာ ချွတ်တော့နော်”

ဆိုပြီး ဖင်ကို ထပ်ညှစ်လိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ဒီအခြေအနေမှတော့ မထူးတော့ပေ။ အတွင်းခံပါ မငြင်းဆန်ပဲ ချွတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ လွင်ကြီးလည်း နောက်ပြန်ဆုတ်ပြီး ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ သွန်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် ဆံနွယ်များမှ လွဲ၍ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားလေတော့သည်။

“ကဲ အလှလေးရေ ဒီဘက်လှည့်ပါဦး…။ ကိုကြီးတို့ သေချာကြည့်ချင်လို့ပါ။ မင်းက သိပ်လှတယ်လို့ ကြားထားတာ။ အခု သေချာကြည့်ရမယ်။ ဟားဟားးးး”

ထွန်းရီက စီးကရက်ကိုခဲကာ ပြောလိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ကျောပြင်တွင်သာ ဆံနွယ်ရှည်တွေရှိပြီး ကိုယ်အရှေ့ပိုင်း အကာအကွယ်မဲ့နေတဲ့ သူမရဲ့ ရွှေရင်နှစ်မွှာကို လက်တဖက်ဖြင့်အုပ်၊ သူမရဲ့ ရတနာရွှေကျုတ်လေးကို ကျန်လက်တဖက်ဖြင့်အုပ်ပြီး တဖြည်းဖြည်း လှည့်ပြလိုက်သည်။

“မင်းရဲ့လက်တွေကို ဘေးချလိုက်စမ်းပါ ဆံရှည်မလေးရယ်”

ဟု လွင်ကြီးက လှမ်းဟောက်သည်။

“အားပါးပါး သိပ်လှတဲ့ ဘော်ဒီပဲကွာ။ တွေ့မဲ့တွေ့တော့လည်း နတ်သမီးလေး နတ်သက်ကြွေလာသလား ထင်ရတယ်ဟေ့”

ဆိုကာ ထွန်းရီက ကျေနပ်အားရစွာ ပြောလိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးမှလည်း

“စားရကံကြုံတုန်း မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲဆိုတာ ဒါမျိုးနေမှာ…။ မင်းရဲ့ဘဲဘဲအတွက်တော့ စိတ်မကောင်းပါဘူးကွာ….”

ဟု ရယ်ကျဲကျဲနှင့်ပြောကာ မေ့လဲနေသော ကိုလင်းအား ဖန်ခွက်ထဲရှိ ရေနှင့် မျက်နှာကို လှမ်းပက်လိုက်လေသည်။

မျက်နှာပေါ်အေးသွားတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ကိုလင်းတစ်ယောက် ခေါင်းမူးစွာဖြင့် အားတင်းပြီး မျက်လုံးဖွင့်လိုက်လေသည်။ မီးရောင်အောက်မှာ ဆံပင်တွေဖားလားချပြီး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေတဲ့ သွန်းကို တွေ့လိုက်ပြီး မျက်စိပြူးကျယ်သွားတော့လေသည်။ သွန်းအဖြစ်ကို ကြည့်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကြိုးတုပ်ခံထားရတဲ့ အဖြစ်ကို မေ့လျော့နေလေသည်။ ပြီးမှ သတိဝင်ပြီး ရုန်းလို့လည်းမရ ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားသဖြင့် အော်လို့လည်းမရပေ။ လီးတတောင်တောင်နှင့် ကိုယ်တုံးလုံးတီးနဲ့ လူနှစ်ယောက် ထိုင်နေတာကို သတိထားမိလိုက်ပြီး “ဒီလူတွေက ဘယ်ကလဲ။ ငါက ဘာလို့ ကြိုးချည်ခံထားရတာလဲ။ သွန်းကရော ဘာလို့ ဒီလိုပုံစံ ဖြစ်နေရတာလဲ” အတွေးပေါင်းများစွာ ကိုလင်းခေါင်းထဲသို့ ဝင်လာတော့လေသည်။

“aww… မင်းသတိရလာပြီကိုး….။ ဟိုမှာကြည့်လိုက်စမ်း မင်းဆော်လေး ဘယ်လောက်လှလဲလို့…။ ဆံပင်လေးကလည်း စင်းနေတာ လွန်ရောကွာ….။ ပြီးမှ ဆွဲလိုးပြမယ်…။ မင်းဆော်ကို လိုးနေတာ မြင်စေချင်လို့ နှိုးလိုက်တာ… ဟဲဟဲ”

ဟု လွင်ကြီးမှ ခနဲ့ပြီး ပြောလိုက်လေသည်။ သွန်းမှ

“အဲ့တာ ကျမရည်းစား မဟုတ်ပါဘူးရှင်..။ သူ့ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပါ..။ သူက ကျမကို ကြိုက်နေတဲ့သူပါ…။ သူနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ပါဘူးရှင်”

ဟု တောင်းပန်ကာ သူမကြောင့် အပြစ်မဲ့တဲ့ ကိုလင်း ခံနေရတာကို ကြည့်ပြီး သနားနေမိလေသည်။

“မင်းကိုကြိုက်နေတာထက် ဒီကောင်က မင်းဆံပင်ရှည်တွေကို ကြိုက်နေတာဆို ပိုမှန်လိမ့်မယ်…။ ငါတို့က ယောကျ်ားလေးချင်း သိတယ်ကွ။ ဒီကောင်အခု မင်းဆံပင်တွေကို ငေးမောနေတာပဲ ကြည့်လေ…”

ဆိုပြီး လွင်ကြီးက ကိုလင်းဘက်လှည့်ပြီး ပြောလိုက်လေသည်။ ကိုလင်းလည်း မိမိချစ်ရသူ မိမိရှေ့မှာ အလိုးခံရတော့မည် ဖြစ်သည့်အပြင် မြတ်နိုးတဲ့ ဆံနွယ်တွေကိုပါ အဆွဲခံရတော့မည်ကို သိ၍ အတင်းရုန်းကန် အော်ဟစ်လေသည်။

“ဝူး…..အူး……အိ…..အူး……အူးးးးးး”

မည်မျှပင် အော်သော်လည်း အသံထွက်မလာချေ။ လွင်ကြီး ထိုင်ခုံမှထကာ ကိုလင်းနားကပ်လာပြီး

“မင်းလည်း ဆံပင်တွေကြိုက်တဲ့ကောင် မဟုတ်လား။ ငါကြည့်ကြည့်မယ်”

ဟုဆိုကာ ကိုလင်းဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲကပင် ကိုလင်းရဲ့လီးကြီး တောင်နေသည်ကို သွန်းလည်း တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ ဆက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲ ချွတ်လိုက်သောအခါ အရည်တွေ စီးကျနေတဲ့ ကိုလင်းရဲ့ လီးတံကြီး ဘွားခနဲ ပေါ်လာတော့လေသည်။

“ဟားဟား… ဒီကောင်လည်း အတူတူပါပဲ။ လူထက် ဆံပင်ပိုချစ်တဲ့ ကောင်ပဲကွ။ ဆံပင်မြင်တာနဲ့ ကြည့်စမ်းပါဦး ပြီးတောင်ပြီးနေပြီ။ ဟား ဟား ဟားးး”

လွင်ကြီး အားရပါးရ ရယ်နေလေတော့သည်။ မိမိချစ်ရတဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်သော်လည်း အခုလိုပုံစံမျိုးမှန်းပြီး အမြဲဂွင်းထုနေကြ ဖြစ်သောကြောင့် ကိုလင်းရဲ့ လီးမှာလည်း တတောင်တောင်ပင် ဖြစ်နေလေတော့သည်။ ကိုလင်းတင်မက ထွန်းရီကော လွင်ကြီးရဲ့ လီးတွေပါ တတောင်တောင် ဖြစ်နေသည်။ မတောင်ပဲနေရိုးလား သွန်းရဲ့ဖင်လေးက ဖွေးဥလုံးဝန်းနေပြီး နို့လေးတွေကလည်း တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ မော်ဒယ်ရှူံးအောင် လှနေသည့်အပြင် သူမရဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကလည်း ခြေသလုံးနားထိရောက်အောင် တညီထဲ ဖြောင့်စင်းမဲနက်နေကာ လှချင်တိုင်း လှနေလေတော့သည်။ ထွန်းရီမှ

” ဒီနားကိုလာ… ဒူးထောက်ပြီး ငါ့လီးကို လာယက်ပေးစမ်း”

ဟု အမိန့်ပေးလိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်လာကာ ထွန်းရီ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြာထဲ ခေါင်းဝင်ပြီး ယက်ပေးရန် ဟန်ပြင်လိုက်လေသည်။ ထိုင်နေရာမှ လွင်ကြီး ထလာပြီး ဒူးထောက်ထားသည့် သွန်းရဲ့ကျောပြင်မှာ ပြန့်ကျနေတဲ့ ဆံနွယ်တွေကို စုကိုင်လိုက်ပြီး တချက် နမ်းရှုံ့လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ၎င်းရဲ့လီးတွင် ဆံနွယ်ရှည်တွေကို ရစ်ပတ်လိုက်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ကာ ဂွင်းတိုက်တော့သည်။ သွန်းလည်း

“ရှင် ကျမဆံပင်ကို ဘာလုပ်နေတာလဲ။ အဲ့လိုညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ မလုပ်ပါနဲ့။ ကျမ မကြိုက်ဘူး… အု….. ပလွတ်… အု … အု… အု… အု….. ပလွတ်… ပလွတ်”

စကားမဆုံးသေးမှာပင် ထွန်းရီက သွန်းရဲ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ကာ

“ကောင်မ စကားအရမ်းများတယ်ဟာ…။ နင့်ကိုပြောပြီးသားလေ။ ငါတို့ကျေနပ်အောင် စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးရမယ်လို့….။ နင်မေ့သွားတာလား ဟမ်….။ ကောင်မကတော့ နာတော့မယ်…..။ စုပ်စမ်း လျှာသုံးပြီးစုပ်..။ လျှာနဲ့ ဝိုက်စုပ်…..။ အား…. ရှီးးးးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ အပျိုပါးစပ်လေးကွာ….။ ကောင်းတယ်ကွာ အဲ့အတိုင်းပဲ စုပ်…. ရှီး…… ”

ဆိုပြီး အသံပေါင်းစုံ ထွက်နေလေတော့သည်။ လွင်ကြီးလည်း

“ဟာကွာ ပျော့အိနေတာပဲ ကတ္တီပါစလေးနဲ့ ပွတ်နေရတဲ့အတိုင်းပဲကွာ။ တခါမှ ဒီလိုကောင်းတဲ့ ခံစားမှုမျိုး မကြုံဖူးဘူး။ ဒီကောင်မဆံပင်က တော်တော်လိုးလို့ ကောင်းတာပဲ။ မိုက်သဟကွာ…. အား…. ရှီး….”

ဟုဆိုပြီး ဆံပင်တွေအကုန်လုံး သိမ်းကြုံးကာ စိတ်ကြိုက် လိုးနေလေသည်။ မိမိအမြဲလိုးရန် ချောင်းနေသော ဆံပင်ရှည်ကြီးကို အခု သူများလိုးနေတာမြင်ရတော့ ကိုလင်းတစ်ယောက် မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်နေလေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုအဖြစ်အပျက်ကိုမြင်ပြီး အောက်ကလီးကလည်း တောင်တာ မရပ်သည့်အပြင် အရည်တွေပါ တစက်စက် ကျနေလေသည်။

“အား ရှီးရှီးရှီး….. ကောင်းလိုက်တာကွာ”

ဟုဆိုကာ သွန်းရဲ့ပါးစပ်ထဲကို ထွန်းရီ လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။ ဆံပင်ဆွဲခံထားရသည်က တမျိုး၊ ပါးစပ်ထဲဝင်လာသည့် ပျစ်ချွဲချွဲ ငံကျိကျိ အရည်တွေကတမျိုးကြောင့် သွန်းတစ်ယောက် နေရထိုင်ရခက်ပြီး အန်ချင်သလို ဖြစ်သွားတော့လေသည်။ လွင်ကြီးကလည်း ဆံပင်တွေဆွဲတာ တစက်မှမလျှော့။ အသားကုန်ပင် ပွတ်လိုးနေသည့်အပြင် ထွန်းရီလီးကို စုပ်ပေးတာ ပြီးသွားတဲ့ သွန်းရဲ့ဦးခေါင်းကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး နောက်စေ့ဆံပင်ထဲကို လီးထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ခန္ဓာကိုယ်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီး အားရပါးရ စည်းစိမ်ယူတော့လေသည်။ အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးသော် လွင်ကြီးလည်း လရည်တွေကို နောက်စေ့နားက ဆံပင်တွေထဲ ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။ သွန်းလည်း ခေါင်းမှာ ပူနွေးနွေးဖြစ်သွား၍ လက်ဖြင့်စမ်းကြည့်လိုက်ရာ ပါးစပ်ဝင်ထားသော အရည်များကဲ့သို့ပင် ချွဲပစ်နေတော့လေသည်။

“ရက်စက်လိုက်တာရှင်… ကျမတန်ဖိုးထားတဲ့ ဆံပင်‌လေးကို ရှင်မို့လို့ လုပ်ရက်တယ်”

ဟု ငိုကြွေးကာ သွန်းလည်း စိတ်ညစ်စွာ ပြောလေသည်။ ထွန်းရီနဲ့ လွင်ကြီးလည်း ဘာမှပြန်မပြောပဲ အမောဖြေနေတော့လေသည်။

“ရှင်တို့ပြီးပြီမလား… ကျမအိမ်ထဲက ထွက်သွားပါတော့…. ကျမတောင်းပန်ပါတယ်”

ထပ်မံငိုကြွေးရင်း ပြောပြန်သည်။ ထွန်းရီမှ

“ဘယ်နှယ့် ဘာမှတောင် မလုပ်ရသေးဘူး ပြီးစရာလား..။ ဒီလောက်လှတဲ့ အပျိုလေးကိုမှ ပါကင်မဖောက်ရင် ငါတို့လောက် မိုက်မဲ့တဲ့လူ ရှိမှာမဟုတ်ဘူး”

ဟုဆိုကာ သွန်းကို ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး လွင်ကြီးအား မျက်ရိတ်ပြကာ လက်တွေကို ချုပ်ခိုင်းလိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးလည်း သွန်းရဲ့ ဦးခေါင်းဘက်ကို သွားလိုက်ပြီး ကျောအောက်ရောက်နေတဲ့ ဆံပင်အစုကို ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ၎င်းရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် ဖြန့်ချလိုက်လေသည်။ ထို့နောင် သူ့ရဲ့ပေါင်ကြားထဲကို သွန်းရဲ့ဦးခေါင်းကို ဆွဲချလိုက်ပြီး ငယ်ထိပ်က ဆံပင်ကြားထဲ လီးထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ စောနက စိုနေသည် လရည်တွေကြောင့် ဆံပင်နှင့်လီးနဲ့ စေးကပ်နေတော့လေသည်။ ထို့နောက် ထွန်းရီက သွန်းရဲ့ ပေါင်တန်လေးနှစ်ချောင်းကို ဖြဲကာ ရတနာရွှေကျုတ်လေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်ချေလိုက်သည်နှင့် တပြိုက်နက် အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာတော့လေသည်။

“ကောင်မ နင်တော်တော်ဖြစ်နေတာပဲ။ ကိုင်ယုံပဲရှိသေးတယ် အရည်တွေကို ရွှဲနေတာပဲ။ တော်တော်လိုးလို့ကောင်းမဲ့ အဖုတ်လေးကွာ”

ဟုဆိုကာ ၎င်းရဲ့မျက်နှာကို သွန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးနား ကပ်လိုက်ပြီး လျှာလေးနဲ့ စောက်စိလေးကို ထိုးပေးလိုက်ရာ သွန်းလည်း တကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို တုန်တက်သွားလေတော့သည်။ ထွန်းရီမှ အထာနပ်စွာဖြင့် စောက်ပတ်လေးကို လျှာအပြားလိုက်ကပ်ကာ အားရပါးရ ယက်လေတော့သည်။ ထူးခြားတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် သွန်းလည်း မနေတတ်တော့ပေ။ ပါးစပ်မှလည်း

” အင်း…. အား…. အ… အ.. အ အား…. အင်း…”

ဟု ညီးညူရင် ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေတော့လေသည်။ သူစိမ်းယောက်ျားနှစ်ယောက် မိမိအား သူတို့စိတ်တိုင်းကျ လုပ်နေသော်လည်း ဘဝမှာ တခါမှမခံစားဖူးသည့် ရင်ဖိုလှိုက်မောတဲ့ အထိအတွေ့မျိုးကြောင့် သွန်းလည်း သာယာနေမိလေသည်။ ထွန်းရီ၏ဦးခေါင်းကို ဆွဲကိုင်ကာ မိမိရဲ့စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ အတင်းဖိကာ ဆွဲပွတ်နေမိလေတော့သည်။ ထွန်းရီကလည်း သွန်းကောင်းနေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲသို့ လျှာကိုထိုးထည့်ပြီး အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ထိုးမွှေးလိုက်သောအခါ သွန်းတစ်ယောက် ခါးလေး အသားကုန်ကော့တက်လာပြီး

“ဟင့်… ဟင့်….. အား….. ရှီး….. ဟင်း… ဟင်း…. ဟင်း… အင်း..”

ဟု အသံပေါင်းစုံပြုကာ တကိုယ်လုံး တုန်ဆင်းကာ အရည်တွေပန်းထုတ်ပြီး တချီပြီးသွားလေတော့သည်။ ဘဝမှာ ပထမဆုံး စောက်ဖုတ်လျက်ခံရခြင်း ဖြစ်သောကြောင့် အရည်တွေ မနည်းမနောပင် ပန်းထွက်လာတော့သည်။ လွင်ကြီးလည်း စေးကပ်နေတဲ့ ဆံပင်အုံထဲ တံတွေးကို ပြစ်ခနဲ ထွေးလိုက်ပြီး ခြောက်နေတဲ့ လရည်တွေကို ချွဲပစ်အောင် ပြန်လုပ်ပြီး သွန်းရဲ့ ဆံပင်အထွေးလိုက်ကြီးကို ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီး စည်းစိမ်ခံတော့လေသည်။

ထိုအဖြစ်ပျက်ကို မြင်နေရသော ကိုးလင်းအဖို့တော့ စိတ်တွေလည်းထနေသလို သူလိုးရမယ့် ဆံပင်ရှည်ကြီးတွေကို တခြားသူက လိုးနေတာကို ကြည့်‌နေရသဖြင့် ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ဖြစ်နေလေတော့သည်။ အရင်က ဆံပင်ရှည်တဲ့ ဆော်တွေကို စားခဲ့ရသမျှ ဒီတခါတော့ ငါဝဋ်လည်တာပဲဆိုပြီး ဒေါသလည်းဖြစ် ရင်ထဲမှာလည်း စို့နစ်ကြေကွဲနေလေတော့သည်။

သွန်း ပြီးသွားသည်ကို ထွန်းရီက ကျေနပ်နေတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ပြီး ပေါင်လေးကို ဖြဲလိုက်ကာ ၎င်းရဲ့ သွေးကြောအပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးကြီးကို အပျိုလေးသွန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်ပြီး

“ညီမလေးကို အခုထက်ပိုကောင်းတဲ့ အရသာ ကိုကြီးပြမယ်။ နည်းနည်းနာရင်တော့ သည်းခံကွာ”

ဟုဆိုကာ ဒစ်ကြီးကို သွန်းရဲ့ ဖောင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်လေးထဲမြုတ်ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။ အပျိုစောက်ဖုတ် ဖြစ်တဲ့အတွက် တော်တော်ဖြင့် မဝင်သော်လည်း အရည်တွေ ရွှဲနေသောကြောင့် ချောဆီကဲ့သို့ဖြစ်ပြီး တဖြည်းဖြည်း တိုးဝင်နေတော့သည်။ သွန်းတစ်ယောက် လက်ညှိုးပဲ ထိုးထည့်ဖူးသော မိမိအဖုတ်လေးကို အခု မဆန့်မပြဲ လီးကြီး ထိုးထည့်လိုက်သောကြောင့် ဖီးတက်နေသော်လည်း အတွင်းသားတွေ ထိုးခွဲခံရသောကြောင့် အတော်ပင် နာကျင်သွားပြီး

“အမေ့…. အမလေး … ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါရှင်…. ကျမ မခံနိုင်ဘူး….. အား…… ပြန်ထုတ်လိုက်ပါတော့…. မရဘူး….. အ… အား…. သေပါပြီ…. မလုပ်ပါနဲ့တော့….. နာတယ်…. အားးး…..”

အသံမျိုးစုံပြုကာ တောင်းပန်လေသည်။ ထွန်းရီကလည်း မလျှော့ပေ။ စည်းပိုင်နေတဲ့ အဖုတ်လေးထဲကို ဆက်ထိုးထည့်လိုက်ပြီး လီးတဝက်ခန့် အရောက်တွင် အပျိုအမှေးပါးလေးကို ခံစားမိလိုက်လေသည်။

“မင်းအဖုတ်လေးက ကြပ်ထုတ်နေတာပဲ.. ပါကင်လေးပဲကွာ …။ ငါလည်း ပါကင်မဖောက်ရတာ ကြာပြီ….။ ကိုကြီး မင်းကို ပါကင်ဖောက်ပေးမယ်…။ ဟုတ်ပြီလား”

ဆိုပြီး သွန်းရဲ့ ရွှေရင်အစုံကို သူ့ရဲ့လက်ကြမ်းကြီးတွေနဲ့ ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး ပန်းနုရောင်သန်းနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးတွေကို ပွတ်ချေပေးလိုက်တော့သည်။ သွန်းလည်း အဖုတ်ထဲ လီးဝင်ခံထားရသည့်အပြင် နို့တွေကို အကြမ်းပတမ်းကိုင်ပြီး အချေခံလိုက်ရသဖြင့် နာကျင်မှုတွေ မေ့သွားကာ ကာမအရသာကို ခံစားမိနေလေသည်။ ထွန်းရီလည်း အခြေအနေကိုသိကာ လီးကိုအဆုံးထိ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး သွန်းရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို ကောင်းကောင်းကြီး စားသုံးလိုက်တော့သည်။ အပျိုအမှေးပါးပေါက်ပြီး အဖုတ်ထဲမှ သွေးစတွေ ထွက်လာသဖြင့်

” အား….. နာတယ်…. ကျမအဖုတ်လေးတော့ ကွဲပါပြီ… အား…”

ဟု နာကျင်စွာ သွန်းလည်း အော်တော့လေသည်။ အော်နေတဲ့ သွန်းပါးစပ်လေးကို လွင်ကြီးက မျက်နှာပြောင်းပြန် အနေအထားဖြင့် kissing ပေးကာ လျှာဖြင့် သွန်းရဲ့ပါးစပ်အတွင်း ထိုးထည့်မွှေနှောက်လိုက်လေသည်။ ထွန်းရီလည်း အဖုတ်ထဲ လီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း တဖြည်းဖြည်း အချက်ရေ မြန်လာတော့သည်။ အဖုတ်အတွင်းသားကို ဒစ်ကြီးဖြင့် အမွှေခံရတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် သွန်းလည်း ခါးလေးကော့ကာ တဖန်ပြန်ဆောင့်နေမိတော့သည်။ အချက်ငါးဆယ်ကျော်လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီးသော် သွန်းရဲ့ ဖောင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ထဲသို့ လရည်နွေးများကို ပန်းထည့်လိုက်တော့လေသည်။ အဖုတ်အတွင်းမှ နွေးသွားတဲ့ ခံစားချက်ကြောင့် သွန်းလည်း ကာမအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကာ တုန်တတ်ပြီး ပြီးသွားလေတော့သည်။ ထွန်းရီလည်း အနည်းငယ် ပျော့ခွေသွားတဲ့ လီးကို သွန်းအဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မကြာမီပင် အဖုတ်ထဲက လရည်ပျစ်ကျဲကျဲတွေ စီးကျလာတော့သည်။

” ဘဝမှာ လိုးဖူးသမျှထဲမှာ ဒီကောင်မအဖုတ်က လိုးလို့အကောင်းဆုံးပဲကွာ… အနှစ်ပဲ… တကယ်မိုက်တယ်ကွာ”

ဟု အားရကျေနပ်စွာ ပြောလိုက်လေသည်။ ထိုအချိန်တွင် လွင်ကြီးလည်း ဆံပင်ရှည်တွေကို ဆွဲယူပြီး ပုံစံပေါင်းစုံဖြင့် ဆွဲလိုးနေတော့သည်။ ဆံပင်အဖျားကို လက်တဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး ကျန်တဖက်ဖြင့် ဆံပင်အရင်းကိုစုကာ လီးကိုထိုးထည့်ပြီး အားရပါးရ လိုးတော့လေသည်။ အချက် ၂၀ ခန့် လိုးပြီးသောအခါ လရည်တွေကို ငယ်ထိပ်ပေါ်သို့ ပန်းချလိုက်ပြီး ဆံပင်အဖျားကို နမ်းကာ

“ဒီလိုဆံပင်မျိုးကို တစ်သက်လုံး နမ်းပြီး လိုးချင်လိုက်တာကွာ။ တကယ်ကောင်းတဲ့ ဆံပင်ကြီးကွာ။ ဒီလောက်ဆွဲကိုင်ထားတာတောင် ပျော့အိစက်နေတုန်းပဲ”

ဟု သွန်းရဲ့ဆံပင်ကြီးကို ခွေကိုင်ကာ ပြောလေသည်။ သွန်းလည်း အားယူထလိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကို ကြက်ခြေခပ်ပုံစံဖြင့် ထိုင်လိုက်ပြီး လရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ သူမရဲ့ဆံပင်တွေဖြင့် နို့နှင့်အဖုတ်လေးအား ဖုံးအုပ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ထိုင်ခုံတွင် စီးကရက်သောက်ပြီး အမောဖြေနေတဲ့ ထွန်းရီနဲ့ လွင်ကြီးကို ဒီတစ်သက်မကြေဘူးဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်ပြီး

“ရှင်တို့ ကျေနပ်သွားပြီမလား။ ကျမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝရော… ကျမမြတ်နိုးတဲ့ ဆံနွယ်တွေကိုရော… စိတ်ကြိုက်လုပ်ရတာ ဝသွားပြီမလား”

ဟု အံကြိတ်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။ ထိုအခါ လွင်ကြီးမှ

“မကျေနပ်သေးဘူး…. မင်းဆံပင်တွေကို ခေါင်းပြန်လျှော်ပေးချင်သေးတယ်”

ဟုပြောပြီး အချိန်မဆိုင်းပဲ သွန်းကိုဆွဲမလိုက်ရာ သွန်းကလည်း ရုန်းကန်သော်လည်း အားချင်မမျှသဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲ တရွတ်တိုက် ပါသွားလေတော့သည်။ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဆွဲပိတ်လိုက်ပြီး

“ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း… မင်းဆံပင်ကို ရှယ်လျှော်ပေးမယ်”

ဟု ဟိန်းဟောက်ပြီး ရေပန်းအား ဖွင့်ချလိုက်သည်။ ရေပန်းကျလာသည်နှင့် သွန်းခေါင်းကိုဆွဲပြီး ရေပန်းအောက်၌ ဒူးထောက်ခိုင်းလိုက်ပြီး ၎င်းရဲ့လီးကြီးအား သွန်းမျက်နှာနားကပ်လိုက်ပြီး

“ခေါင်းလျှော်ခအနေနဲ့ ငါ့လီးကိုစုပ်စမ်း။ ပြီးရင် ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံရမယ်… ဟားဟား…။ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်ရင်လုပ်.. မဟုတ်လို့ကတော့ မင်းဆံပင်ကို ငါညှပ်ပစ်မှာ… ကြားလား….”

ဟုဆိုကာ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ သွန်းလည်း ဆံပင်ညှပ်ခံရမှာစိုးသဖြင့် မဆန့်မပြဲ ဝင်လာသော လွင်ကြီးရဲ့လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်ပေးတော့သည်။

“သူ့လီးက ဟိုလူ့လီးထက်တောင် ပိုတုတ်နေပါလား။ ဒါကြီးနဲ့ အလိုးခံရရင် ငါတော့ သေပါပြီ” ဟု စိတ်ထဲကတွေးနေသော်လည်း အဖုတ်ဝမှာ အရည်တွေ စို့လာလေသည်။ လွင်ကြီးလည်း ရေစိုနေတဲ့ သွန်းရဲ့ဆံပင်ကြီးကို စုကိုင်ပြီး အပေါ်မြှောက်လိုက်ကာ အားရပါးရ လီးစုပ်ခိုင်းတော့သည်။ ထို့နောက် စင်ပေါ်တွင်တင်ထားသော ရှမ်ပူဘူးအား ယူလိုက်ပြီး သွန်းရဲ့ဆံပင်တွေပေါ် ညှစ်ချလိုက်ပြီး လက်ဖြင့်ပွတ်ကာ ဦးရေပြားကစကာ ဆံပင်အဖျားထိ ပွတ်ဆွဲပြီး စိတ်ပြေနပြေ ခေါင်းလျှော်ပေးတော့သည်။ ရှမ်ပူအမြုပ်ထနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို သွန်းရဲ့ကျောပေါ်သို့ လွှတ်ချလိုက်ပြီး လီးစုပ်တာ ရပ်ခိုင်းလိုက်ကာ သွန်းကို မတ်တပ်ရပ်လျှက် တဖက်သို့ လှည့်ခိုင်းလိုက်လေသည်။

“ဖင်ကုန်းတော့ ကောင်မ….။ နင့်ဆံပင်တွေကို ရေဆေးချရင်း ငါဆွဲလိုးမယ်”

ဟုဆိုတာ ဖွေးဥလုံးဝန်းနေတဲ့ သွန်းရဲ့ ဖင်အက်ကွဲကြောင်းပေါ်တွင် မဲနက်ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေ ကြားထဲမှပင် အဖုတ်နေရာသို့မှန်း၍ လီးထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ အဖုတ်ကို လီးဖြင့်ထောက်ပြီး စိုရွှဲနေတဲ့ ဆံနွယ်အစုကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် စုကိုင်ကာ အားရပါးရဆွဲပြီး လီးကို ထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။

“ဗြိ…. အား…. နာတယ်….. ပြန်ထုတ်လိုက်ပါရှင်…. ကျမ မခံနိုင်ဘူး…. အား…. ဆံပင်ကို ဖြည်းဖြည်းဆွဲပါ… အ.. အ.. အ…. အင်း….. အင်း…. အု”

အဖုတ်ကို နောက်မှတေ့ပြီး အလိုးခံရသည့်အပြင် ဆံပင်တွေပါ အဆွဲခံထားရသဖြင့် သွန်းလည်း အတော်ပင်နာကျင်သွားပြီး အော်မိသော်လည်း တဖြည်းဖြည်း ကာမစည်းစိမ်ကို ခံစားမိကာ အသံပေါင်းစုံဖြင့် စတင်ညည်းညူတော့လေသည်။ လွင်ကြီးလည်း ဖီးတတ်နေတဲ့ သွန်းကိုကြည့်ပြီး လုံးဝန်းနေတဲ့ ဖင်လေးနှစ်လုံးကိုကိုင်ကာ အားရပါးရ “တဖတ်ဖတ်” ဖြင့် အသံမြည်အောင် စိတ်ကြိုက်လိုးတော့သည်။ ခါးလေးကို ကော့ခိုင်းထားပြီး ဆံပင်တွေကို နောက်ကဆွဲကာ လက်တဖက်ဖြင့် သွန်းရဲ့နို့တွေကို ပွတ်ချေကာ နှစ်ယောက်သား အတိုင်အဖောက်ညီညီ လိုးနေကြတော့သည်။ အချက် ၄၀၊ ၅၀ ခန့် လိုးပြီးသော် လွင်ကြီးလည်း သူ့ရဲ့လီးကို ထုတ်လိုက်ပြီး သွန်းရဲ့ ဆံပင်တွေကိုကိုင်ကာ ၁၀ ချက်ခန့် ပွတ်လိုးပြီး လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ လရည်တွေပေကျံသွားတဲ့ ဆံပင်တွေကို နောက်တခါ ရှမ်ပူနဲ့လျှော်ပြီး ရေဆေးချကာ သွန်းကို ဆွဲပွေ့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့သည်။

ကိုလင်းတစ်ယောက် ရှမ်ပူနံ့များ သင်းခနဲရလိုက်၍ ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်ရာ ခြေသလုံးနားအထိ ဆံပင်များ ရေစက်လက်နှင့် ကိုယ်တုံးလုံးတီးဖြစ်နေသော သွန်းကို လွင်ကြီးက ဖက်တွဲကာ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာတာကို မြင်လိုက်ရလေသည်။ ဆံပင်ချစ်သူပီပီ သွန်းရဲ့ဆံပင်ရှည်ကြီးထံမှ ရှမ်ပူနံ့များက ကိုလင်းရဲ့လီးကို ပိုမိုတောင်နေစေတော့သည်။ တကယ်တော့ ကိုလင်းက သွန်းကိုချစ်တာထက် သွန်းဆံပင်ကိုပိုချစ်တာ အမှန်ပင်ဖြစ်လေသည်။ သွန်း ရုံးတက်တိုင်း သွန်းရဲ့ ထူထဲနက်မှောင်တဲ့ ဆံနွယ်ရှည်ကြီးတွေကို အမြဲဓာတ်ပုံခိုးရိုက်ကာ စိတ်မှန်းဖြင့် ဂွင်းထုရသည်မှာ အမောပင်ဖြစ်သည်။ အခု ရှမ်ပူနံ့တသင်းသင်းဖြစ်နေတဲ့ သွန်းရဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးကို တက်ခွလိုးချင်စိတ် တဖွားဖွား ဖြစ်နေလေတော့သည်။

လွင်ကြီးလည်း သွန်းကို ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်စေလိုက်ကာ ဆံပင်တွေ နောက်ကိုချလိုက်ပြီး တဘက်ဖြင့် ရေသုတ်ပေးနေလေသည်။ ထို့နောက် Dryer ယူလိုက်ပြီး ရေသေချာခြောက်သွားစေရန် ဖြည်းဖြည်းချင်း dryer နဲ့မှုတ်ပြီး ဘီးလှမ်းယူကာ ညီညာဖြောင့်စင်းစေရန် ဖြီးချပေးနေလေသည်။ ရေသေချာခြောက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် သွန်းရဲ့ ဆံနွယ်တွေကလည်း ပြောင်တင်းဖြောင့်စင်း ပျော့အိနေတော့သည်။ လွင်ကြီးလည်း ထိုဆံပင် ထူထူထဲထဲကြီးကို ကြည့်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ တချက်ယူနမ်းလိုက်ပြီး

“အားပါးပါးကွာ…. ဘာမှမလိမ်းရသေးတာတောင် ပြောင်တင်းပျော့အိနေတာပဲ…. ဆံပင်တော်တော်ကောင်းတဲ့ ကောင်မပဲ”

ဟု နမ်းရှုံ့ရင်း ပြောလေသည်။ ထို့နောက် ဆံပင်ကို ခေါင်းစည်းကြိုးဖြင့် တစ်စုတည်းဖြစ်အောင် စုစည်းလိုက်ကာ

“နည်းတဲ့ဆံလုံးကြီးမှ မဟုတ်တာ။ ပြန်လွှတ်ပေးရမှာ နှမျောစရာပဲကွာ”

ဟု ဘဝင်မကျစွာ ညည်းညူလိုက်လေတော့သည်။ ထွန်းရီက

” ဟျောင့် မင်းကိစ္စပြီးပြီလား…။ ပြီးရင် ဒီကောင်မကို လီးထပ်စုပ်ခိုင်းမလို့….။ ဒီကောင်မ လီးစုပ်တာ အရမ်းကောင်းတာကွ ”

ဆိုပြီး သွန်းကို ပြုံးပြလိုက်လေသည်။

“အေ.. မင်းက လီးစုပ်ခိုင်းလိုက်…။ ငါက အနောက်ကနေ လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး ဖင်ကုန်းဆံပင်ဆွဲလိုးဦးမယ် ဟဲဟဲ”

ဟုဆိုပြီး သွန်းရဲ့ ဆံပင်တွေကို စုစည်းရင်း ပြောလေသည်။

“ဒီဝဋ်ဒုက္ခတွေက မြန်မြန်ပြီးပါစေ။ ဒါပြီးရင် သူတို့ထွက်သွားမှာပါ” ဟု စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်ပြီး သွန်းလည်း ထွန်းရီတို့စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ ထွန်းရီက ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သွန်းကို လေးဘက်ကုန်းစေပြီး သူ့ရဲ့လီးကို ငုံ့စုပ်စေတော့သည်။

“အား…. ရှီး….. ဖြည်းဖြည်း… သွားနဲ့မထိနဲ့လေ…. လျှာလေးမွှေကစားပေး….. ရှီး…”

ဆိုပြီး ကာမသုခ ခံစားနေတော့သည်။ လေးဘက်ကုန်းပြီး ထွန်းရီလီးကို စုပ်ပေးနေတဲ့ သွန်းရဲ့ တစ်စုတည်း စည်းထားပြီး ပြောင်တင်းနက်မှောင်နေတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီး ကျောပေါ်ကနေတဆင့် ဖင်နှစ်လုံးရဲ့ကြားထဲထိ ကျနေတာကို ကြည့်ပြီး လွင်ကြီးလည်း လီးပြန်တောင်လာတော့သည်။ ဖင်အပေါ်နားကနေ ဆံပင်စုကို ဆွဲမြှောက်လိုက်ပြီး ဖင်ဖွေးဖွေးနှစ်လုံးကြားထဲမှ ဖောင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ဝလေးကို လွင်ကြီး လီးဖြင့်ထောက်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ကျောလယ်လောက်ဆံပင်ကို လက်တဖက်ဖြင့် ထပ်မံဆွဲလိုက်ပြီး ကျန်တဖက်ကို ခါးလေးအားကိုင်ပြီး လီးကို ဆောင့်ထည့်လိုက်လေသည်။

“အ…. အု…. အု… အ….. အ… အ… အင်းး…. အ…. အင်း…. အု…. အု”

သွန်းတစ်ယောက် ထွန်းရီးလီးအား စုပ်နေသော်လည်း ဆံပင်ဆွဲပြီး အဖုတ်ထဲသို့ တချက်တည်းပဲ အဆုံးထိ အထည့်ခံလိုက်ရသောကြောင့် နာကျင်သွားပြီး မျက်ရည်များပင် ဝဲလာတော့သည်။ နာကျင်နေသော်လည်း ရုန်းကန်လည်းမထူး တောင်းပန်လည်း ထူးမည့်သူတွေ မဟုတ်တာကြောင့် ကြိတ်မှိတ်ကာ ခံနေရှာတော့သည်။ လွင်ကြီးလည်း အဖုတ်ထဲသို့ လီးကို အဝင်အထွက် မှန်မှန်လုပ်ပေးနေရင် သွန်းတစ်ယောက် ဖီးတွေတက်လာကာ ခါးလေးကော့ပြီး လွင်ကြီးလီးကို ဆောင့်နေမိတော့သည်။ ထွန်းရီလီးနှင့် ပါးစပ်လွတ်သည့်အခါ

“အား…. အင်း….. ရှီး…… အင်း…. အူး…. ဆောင့်ပါ … ဆောင့်စမ်းပါ….. အင်းး…. အင်း…..”

ဆိုပြီး ကာမအထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ ညည်းညူးအော်ဟစ်တော့သည်။ ထိုအဖြစ်အပျက်ကို မြင်နေရသော ကိုလင်းအဖို့ အထူးအဆန်းပင် ဖြစ်သွားတော့သည်။ မြန်မာဆန်ဆန် ဆံပင်ရှည်လေးနှင့် အိန္ဒြေရှင်မလေး၊ တော်ရုံ ယောကျ်ားတွေနှင့် အရောမဝင်သည့် မာနခဲလေးက အခုတော့ လူစိမ်းနှစ်ယောက်ရဲ့ ပြုမူမှုတွေကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေလေသည်။ ကိုလင်းလည်း အကြံရသွားလေသည်။ ဒီလူတွေသွားလျှင် သွန်းရဲ့ဆံပင်ကို ကောင်းကောင်းလိုးမယ် ဆိုပြီး ကျေနပ်စွာ တွေးလိုက်လေသည်။

အချက်ပေါင်းများစွာ သွန်းရဲ့ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးလိုက်သဖြင့် ထွန်းရီလည်း ကာမစည်းစိမ် အပြည့်အဝခံစားရကာ လရည်တွေ ဒလဟော သွန်းပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။

” မျိုချလိုက်စမ်း မထွေးထုတ်နဲ့… သောက်ဖူးတယ်ရှိအောင် သောက်ရတယ်… ကောင်မရဲ့”

ဟုဆိုကာ သွန်းရဲ့ပါးစပ်ကို ပိတ်ပြီး အတင်းမျိုချခိုင်းလိုက်သည်။ လွင်ကြီးလည်း သွန်းရဲ့ ပြောင်လက်နေတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီး အားရပါးရဆွဲပြီး ဖင်လုံးတွေတုန်နေအာင် တဖတ်ဖတ်ဖြင့် လိုးနေရင်း သွန်းရဲ့ဆံပင်ကြီးတွေကို နမ်းရှုံ့ကာ စိတ်လွတ်သွားပြီး သွန်းခေါင်းလေးမော့သွားအောင် ဆံနွယ်ရှည်တွေကို အတင်းဆွဲလိုက်ကာ

“ဒီကောင်မဆံပင်တွေ အရမ်းလှတယ်… အရမ်းကောင်းတာပဲ… ငါလက်လွတ်မခံနိုင်ဘူးကွာ”

ဆိုပြီး ရုတ်တရက် ခုံပေါ်တင်ထားတဲ့ ကတ်ကြေးအား ယူလိုက်ပြီး ခေါင်းအရင်းနားတွင် စည်းထားသည့် ခေါင်းစည်းကြိုးအပေါ်မှနေ၍ ဆံလုံးကြားထဲ ကတ်ကြေးထိုးပြီး ညှပ်ချလိုက်တော့သည်။ ကတ်ကြေးကလည်း အသစ်ကြပ်ချွတ်ဖြစ်သောကြောင့် ထက်ထက်မြက်မြက်ရှိလှပြီး ပျော့ပျောင်း နူးညံ့နေတဲ့ သွန်းရဲ့ဆံပင်ရှည်တွေ တခါတည်းနဲ့ “ရွှတ် ရွှတ် ရွှတ်” ဆိုပြီး ပြတ်တောက်ကာ လွင်ကြီး ၏လက်ထဲ ပါလာတော့လေသည်။

ရုတ်တရက် ဖြစ်သွားသည့် အဖြစ်ကြောင့် ထွန်းရီလည်း တားချိန်မရလိုက်ပဲ “ဟာ….” ဆိုပြီး ထွန်းရီ အံသြစွာ အော်လိုက်လေသည်။ ကိုလင်းလည်း လွင်ကြီးလက်ထဲမှ မဲနက်တောက်ပြောင်နေတဲ့ ဆံပင်အစုကြီးကို ကြည့်ပြီး မျက်လုံးအပြူးသား ဖြစ်သွားသည်။ အဖုတ်ကိုအလိုးခံနေရင်း ဂုတ်ပေါ်ဝဲကျလာတဲ့ ဆံနွယ်များကြောင့် သွန်းလည်း သူ့ရဲ့လက်ဖြင့် စမ်းမိလိုက်ရာ “ဟာ……” ဆိုပြီး ကြေကွဲစို့နစ်သော လေသံဖြင့် တစ်ချက်သာ အော်လိုက်နိုင်ပြီး လေးဘက်ထောက်နေရင်း ရုပ်ကျိုးပြတ် လဲကျသွားတော့လေသည်။ ထွန်းရီလည်း ဒေါသတချက် ထွက်သွားပြီး လွင်ကြီးကို လှမ်းထိုးလိုက်ကာ

” မင်းဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ။ ငါတို့ ကတိပေးထားတယ်လေ။ မင်းစိတ်ကြိုက်လည်း သူလုပ်ပေးတာပဲ မဟုတ်လား။ မင်းဘာလို့ လုပ်တာလဲ။ မင်းကွာ…. ယောကျ်ားမဟုတ်ဘူးလား”

ဆိုပြီး ကြိမ်းမောင်းတော့လေသည်။ လွင်ကြီးလည်း လက်ထဲက ဆံပင်အစုကြီးကို ကိုင်ကာ

“ဒီလောက်လှတဲ့ ဆံပင်ကြီးကို လက်လွတ်ခံစရာလား ထွန်းရီရာ။ ငါ့တစ်ဘဝလုံး ဒီလိုကောင်းတဲ့ ဆံပင်မျိုး မမြင်ဖူးသေးဘူးကွ။ အာ့ကြောင့် ဖြတ်ယူပြီး သိမ်းထားမလို့ လုပ်လိုက်တာကွာ..။ အချိန်တန်ရင် သူ့ဆံပင်လည်း ပြန်ရှည်လာမှာပဲ။ မင်းစိတ်ပူမနေစမ်းပါနဲ့။ ငါတို့ သွားစရာရှိတာသွားမယ်။ အင်္ကျီဝတ်တော့”

ဟုဆိုကာ ထွန်းရီကို ပြောလိုက်လေသည်။ ထွန်းရီနဲ့ လွင်ကြီးလည်း အင်္ကျီတွေ ပုဆိုးတွေ ဝတ်လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်မှာ ဆံပင်အတို မညီမညာနဲ့ ခွေခွေလေးလဲ ကာ ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေတဲ့ သွန်းကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး

“ညီမလေးရဲ့ လှပတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးအတွက်တော့ စိတ်မကောင်းပါဘူးကွာ။ ကိုကြီးတို့မဖြတ်လည်း တချိန်ကြရင် အဖြတ်ခံရမှာပဲ။ အဲ့တော့ ကိုကြီးတို့ကပဲ ညီမလေး နောက်ထပ် ဒုက္ခမရောက်အောင် စီစဥ်ပေးလိုက်တာပါ။ နောက်ဆို ဆံပင်အရှည်မထားနဲ့ ဟုတ်ပြီလား။ လှလိုက်တဲ့ ဆံပင်ကြီးကွာ… ဟား… ဟား… ဟား….”

ဆိုပြီး သွန်းရဲ့မျက်နှာရှေ့ကို သူမရဲ့ ပျော့ပျောင်းနူးညံ့လွန်းတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်ကြီးဖြင့် အသာအယာ ရိုက်လိုက်လေသည်။

“ရှင်တို့ လူယုတ်မာတွေ။ ယောကျာ်းမဟုတ်တဲ့ ဟာတွေ။ ရှင်တို့ကို ဒီတသက် မကြေဘူး။ ကျမရဲ့ဆံပင်တွေကြောင့် ရှင်တို့အမြဲ ဒုက္ခရောက်ပါစေ။ ကျမ ကျိန်တယ်”

ဆိုပြီး အံကြိတ်ကာ ကျိန်စာတိုက်လေသည်။ လွင်ကြီးလည်း ဆံပင်ကြီးကို အိတ်ထဲခွေထည့်ကာ

“မင်းဘာပြောပြော ဂရုမစိုက်ဘူး။ ငါတို့လိုချင်တာ မင်းဆံပင်ပဲ။ အခုရပြီ ဟား…ဟား…။ ငါတို့ကို ရဲတိုင်တာ ဘာညာလုပ်လို့ကတော့ ဒီမှာတွေ့လား။ ဒီထဲက video ဖိုင်ကို အကုန်ဖြန့်ပစ်မယ်။ ငါတို့ တစ်ခုခုဖြစ်ရင် မင်းဘဝလည်း ရေစုန်မျောပြီသာမှတ်”

ဟုဆိုပြီး iphone အား အိတ်ထဲထည့်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ထွန်းရီမှ ကိုလင်းအား ပါးစပ်စည်းထားတဲ့ အဝတ်ကို ဖြည်လိုက်ပြီး

“မင်းရဲ့ဆော်လေးကို မင်းအတွက် ပါကင်ဖောက်ပေးခဲ့တယ်။ လက်ဆောင်အနေနဲ့ အဖုတ်ပါ အကျယ်ချဲ့ပေးခဲ့တယ်။ ကြေးအနေနဲ့တော့ သူ့ဆံပင်တွေ ငါတို့ဖြတ်ယူသွားတယ် ဟုတ်ပြီလား။ ထားခဲ့လိုက်ပြီ မင်းစိတ်ကြိုက်လုပ်တော့”

ဟုဆိုတာ အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီး ထွက်သွားကြလေသည်။ သွန်းလည်း ကိုလင်းကို ကြိုးဖြေပေးလိုက်ပြီး ဖက်ငိုလိုက်လေသည်။

“ကိုလင်းရယ် သွန်းဘဝတော့ပျက်ပါပြီ။ သွန်းဆံပင်တွေလည်း ပါသွားပြီ။ ဒီလောကမှာ သွန်းဘယ်လိုနေရမလဲ။ သွန်းကို ကူညီပါဦး”

ဟု ငိုယိုကာ ကိုလင်းထံ အသနားခံတော့သည်။ ကိုလင်းလည်း သွန်းကို ကြည့်လိုက်ပြီး

” ဒီမှာ သွန်း…. ကိုလင်း သွန်းကို အစောကြီးကတည်းက သတိတွေပေးခဲ့တယ် မဟုတ်လား။ သွန်းဆံပင်တွေ အရမ်းလှလာတယ်။ သွန်းကို စိတ်မချဘူး။ ကိုယ်ကို ချစ်သူအဖြစ်တော်ထားရင် သွန်း ဒီလိုဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ နောက်ပြီး ကိုယ်က မင်းဆံပင်တွေကို အရမ်းကြိုက်တာ။ မင်းဆံပင်တွေကပဲ ကိုယ်ကို ဆွဲဆောင်ခဲ့တာ။ အခု ဒီလို ဆံပင်အတိုနဲ့ဆိုတော့ ကိုယ်ရင်ခုန်လို့တောင် မရတော့ဘူး..။ ကိုယ့်ကို မင်းနားလည်မယ် ထင်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှတော့ ကိုယ်လည်း မင်းဘဝကို မကယ်တင်ပေးနိုင်တော့ဘူး”

ဟု မျက်နှာတင်းစွာ ပြောလေသည်။ သွန်းလည်း အံ့သြသွားကာ

” ဒါဆို ရှင်က ကျမကိုချစ်တာ မဟုတ်ပဲ.. ကျမဆံပင်တွေကို ချစ်တာပေါ့။ ကျမသိလိုက်ပြီ။ ရှင်လည်း ဟိုလူယုတ်မာတွေနဲ့ အတူတူပဲ။ အဲ့တော့ ရှင်လည်း ကျမအိမ်ထဲက အခုထွက်သွား”

ဒေါသကြီးစွာဖြင့် ကိုလင်းအား မောင်းထုတ်လေသည်။ ကိုလင်းလည်း အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီး

“မင်းက ဆံပင်တိုလေးနဲ့လည်း လှပါတယ်။ ပြန်ရှည်လာမှာကိုလည်း သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါမင်းကို အဲ့အထိ အချိန်မပေးနိုင်တော့ဘူး။ အဲ့တော့ နှုတ်ဆက်ပါတယ်… ကံကောင်းပါစေ သွန်း”

ဆိုပြီး တံခါးဝကို ကျောခိုင်းပြီး ထွက်သွားလေသည်။ သွန်းလည်း သူမရဲ့ဂုတ်ပေါ်ဝဲနေတဲ့ ဆံပင်တိုလေးတွေကိုကိုင်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ချပြီး သူမရဲ့ လှပလွန်းတဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေ၊ လူတိုင်းရဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်ကို ဖမ်းစားနိုင်ခဲ့တဲ့ ဆံနွယ်ရှည်တွေအတွက် ရှုံးပွဲချငိုကြွေးရင်း အိမ်ထဲတွင် တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့တော့လေသည်……….။

ပြီးပါပြီ။